Πέμπτη
ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΤΗΣ "ΣΤΟΑΣ" Ρ 2 ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
Το σκάνδαλο της "Στοάς" Propaganda No 2 στη γειτονική Ιταλία το καλοκαίρι του 1981 δεν έριξε μόνο μια Κυβέρνηση εκεί. Προκάλεσε άπειρες μετασεισμικές δονήσεις τόσο στο οικονομικό όσο και στο στρατιωτικό της κατεστημένο και δημιούργησε - είναι η αλήθεια - ένα γενικότερο προβληματισμό διεθνώς γύρω από τον Τεκτονισμό.Οι λαϊκές εφημερίδες των Αθηνών βρήκαν φυσικά την ευκαιρία όχι μόνο να μεταφέρουν τις τελευταίες ειδήσεις και εξελίξεις για το θέμα - όπως είχαν υποχρέωση - αλλά να αναμοχλεύσουν για μισή ακόμη φορά την άφθονη αντιτεκτονική φιλολογία. Τη σέρβιραν εντυπωσιακά, συνοδευμένη και από βαρείς υπαινιγμούς σε βάρος της Τεκτονικής ηγεσίας της χώρας. Η ίδια η ηγεσία μας μάλιστα άρχισε να δέχεται απροκάλυπτες απειλές από άγνωστα κέντρα, με αποτέλεσμα να πανικοβληθεί.Οι υπεύθυνοι Τέκτονες έτσι, δεν κατόρθωσαν τότε να ψελλίσουν ούτε μια λέξη σχετικά προς τον Τύπο και να δώσουν τις αναγκαίες διευκρινήσεις.Και δεν ήταν γιατί τους έλειπαν τα στοιχεία ή τα επιχειρήματα. Ήταν γιατί είχαν ανατραφεί μέσα και είχαν υιοθετήσει - και όλοι οι Τέκτονες είχαν αποδεχθεί - την πολιτική της αγόγγυστης σιωπής. Μια πολιτική η οποία, αν μη τι άλλο, δεν επέτρεπε να αναζητηθούν ευθύνες χειρισμών. Για παράδειγμα και μόνο δημοσιεύω εδώ τη μετάφραση που είχαν κάνει τότε για λογαριασμό του Υπάτου Συμβουλίου μιας πολύ ευπρεπούς και κατατοπιστικής εγκυκλίου που είχε λάβει από το αντίστοιχο Τεκτονικό σώμα της Ιταλίας και που θα μπορούσε πολύ εύκολα να βρει το δρόμο της δημοσιότητας στον Ελληνικό Τύπο. Γιατί οι δημοσιογράφοι κατά κανόνα ενδιαφέρονται πραγματικά για στοιχεία και αναφορές σε πρόσωπα, σε γεγονότα και σε πηγές, ανεξάρτητα από το δικαίωμά τους βέβαια να τα σχολιάζουν παράλληλα.ΥΠΑΤΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ ΤΟΥ 33ου ΤΗΣ ΙΤΑΛΙΑΣΥΠΑΤΟΣ ΜΕΓΑΣ ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ Ζενίθ Ρώμης 16 Ιουνίου 1981Προς ʼπαντα τα "Ύπατα Συμβούλια του Αρχαίου και Αποδεδειγμένου Σκωτικού Τύπου.Ένα σοβαρό γεγονός έλαβε χώραν εν Ιταλία αυταίς τας ημέρας, το οποίον θα έχει ίσως ενδιαφέρον δι' όλα τα Ύπατα Συμβούλια του κόσμου του Α. Α. Σ. Τ., δηλαδή η δικαστική έρευνα της δραστηριότητος της ούτω καλουμένης Στοάς Ρ2. Μια βραχεία εισαγωγή θα ήτο αναγκαία επί του θέματος τούτου. Η Στοά Προπαγάνδα Ν2 (Στοά Ρ2) ιδρύθη εις την Ιταλίαν το έτος 1887 από τον Μέγαν Διδάσκαλον Adriano Lemmi. Διέφερε από τας άλλας Στοάς εις δύο σημεία α) Ο ίδιος ο Μέγας Διδάσκαλος ήτο ο μόνιμος εν ενεργεία Σεβάσμιός της κατά κανονισμούς. β) Η Στοά είχε το δικαίωμα να δέχεται μέλη από όλα τα μέρη της Ιταλίας ενώ κάθε άλλη Στοά δύναται να επιλέγει τα μέλη της μόνον από την περιοχήν της έδρας της. Η Στοά Ρ2 προορίζετο να αποκτήσει περιορισμένον αριθμόν τεκτόνων οι οποίοι λόγω της προσωπικής των κοινωνικής και πολιτικής θέσεως, δεν επετρέπετο να εισέλθουν εις τας συνήθεις κανονικάς Στοάς (Υπουργοί, βουλευταί, αξιωματικοί, ανώτεροι κρατικοί λειτουργεί κ.λπ.).Το 1925 ο φασισμός κατέστρεψε τον Ιταλικόν Τεκτονισμόν συμπεριλαμβανομένης και της Στοάς Ρ2. Μετά τον πόλεμον ανασυνεστήθη ο Τεκτονισμός εις την Ιταλίας, επίσης δέ και η Στοά Ρ2. Το τέλος του έτους 1960 ο εν ενεργεία Μέγας Διδάσκαλος επεφόρτισε τον Licio Gelli ένα Διδάσκαλο Τέκτονα με πολλά προσόντα, με την ειδική αποστολή να αναδιοργανώσει την Στοά Ρ2. Κατά το διάστημα της θητείας του διαδόχου του (Μέγας Διδάσκαλος ήτο ο Lino Salvini), πολλοί Τέκτονες είχαν την αίσθηση ότι ο αδ. Gelli δεν περιόριζε την δράσιν του εις την αναδιοργάνωσιν της Στοάς, αλλά οργάνωνε ένα είδος ιδιαιτέρας ομάδος δια λογαριασμόν του δηλ. μιας ιδιωτικής "προσωπικής" Στοάς εις την οποίαν δεν εγένοντο δεκτοί (ως επισκέπται) άλλοι τέκτονες αλλά μόνον οι εγγεγραμμένοι εις αυτήν. Υπήρχε το αίσθημα ότι η ομάς αυτή, παραβλέπουσα τον παραδοσιακόν σκοπόν του Τεκτονισμού, ελάμβανε μέρος κατά τινά τρόπον εις πολιτικάς και οικονομικάς πράξεις παραδοσιακώς απηγορευμένας εις τον Τεκτονισμόν εν Ιταλία.Κατά την ετησίαν Γενικήν Συνέλευσιν εν Νεαπόλει το 1974 η Μεγάλη Στοά απεφάσισε να διαλύσει την Στοάν Ρ2. Εν τούτοις η απόφασις δεν εξετελέσθη, αφού εις την Γενικήν Συνέλευσιν του επομένου έτους ο Μέγας Διδάσκαλος Salvini ανήγγειλε ότι η εν λόγω Στοά μετετράπη εις μίαν κανονικήν Στοάν και εξουσιοδοτήθη να εκλέξει τον Σεβάσμιόν της, ο οποίος δεν ήταν άλλος από τον αδ. Licio Gelli. Οι αδελφοί οι επισήμως γνωστοί ως ανήκοντες εις την εν λόγω Στοάν κατά την εποχήν εκείνην ήσαν 50. Παρά ταύτα η δικαστική έρευνα αποκαλύπτει ότι τα μέλη είναι τώρα 953, εκ των οποίων μόνον 50 είχον επισήμως καταχωρηθεί εις τα αρχεία της Μεγάλης Στοάς της Ιταλίας. Επομένως είναι σαφές ότι ο αδ. Gelli χρησιμοποιών το όνομα του Τεκτονισμού εδημιούργησε δια ιδικόν του προσωπικόν όφελος ένα σώμα ξένον προς τον Τεκτονισμόν, αναμεμιγμένον εις παρανόμους πολιτικάς και οικονομικάς δραστηριότητας, το οποίον καλείται κακώς Στοά Ρ2 και του οποίου τα μέλη δεν ανήκουν εις τον κανονικόν Τεκτονισμόν, αλλά είναι μία ομάς η οποία θα έπρεπε να ονομασθεί απλώς "ομάς Gelli". Εις την πραγματικότητα τα μέλη της ομάδας αυτής δεν γνωρίζουν το ένα το άλλο, δεν συνέρχονται εις συνεδρίας της Στοάς, και κατά πλειοψηφία περιορίζουν την δραστηριότητα των εις το να καταβάλουν ετησίαν συνδρομήν εις τον Gelli, όπως εις μίαν προσωπική εταιρείαν.Ο κανονικός Τεκτονισμός (Μεγάλη Ανατολή) διοικούμενος τώρα από τον Μεγάλον Διδάσκαλον Ennio Battelli και ειδικότερα ο Σκωτικός Τύπος, εν Ιταλία, δεν ενεπλάκησαν εις καμμίαν από τας δραστηριότητας της ομάδος Gelli και δεν ανακρίνονται.Οπωσδήποτε ο Τύπος δεν διαχωρίζει σαφώς τον κανονικόν Τεκτονισμόν από την ομάδα Gelli, πράγμα που είναι αποτέλεσμα της ελλειπούς ενημερώσεως η οποία υπάρχει εν Ιταλία όσον αφορά τον Τεκτονισμόν.Ο Μέγας Διδάσκαλος και εγώ εδώσαμεν συνεντεύξεις εις την τηλεόρασιν και εις τας εφημερίδας δια να διευκρινήσωμεν πλήρως το θέμα και ουδείς εξ ημών αρνείται να απαντήσει εις ερωτήσεις που θα ηδύνντο να συμβάλλουν εις τον σκοπόν αυτόν.Ως τελικόν σχόλιον δύναται να λεχθεί ότι με μίαν αυστηρωτέραν στάσιν των Μεγάλων Διδασκάλων που διηύθυναν κατά τα παρελθόν έτη την Μεγάλην Ανατολήν θα ηδύνατο να είχε αποφευχθεί η παρούσα κρίσις δια της διαλύσεως κατά τον χρόνον που έπρεπε της Στοάς Ρ2 η δια παρεμποδίσεως του Gelli να συγκεντρώσει μίαν μεγάλην ομάδα προσώπων υπό την ψευδή κάλυψιν του ονόματος του Τεκτονισμού.Η υπόθεσις της Ρ2 είναι τώρα εις τα χείρας της δικαιοσύνης. Ο Gelli κατηγορείται τώρα δια προδοσίαν και δι' άλλα εγκλήματα. Μέχρις ότου διευκρινισθεί το θέμα τούτο ουδείς δύναται να είπη αν αι κατηγορίαι αυταί έχουν βάσιν ή όχι. Εν τω μεταξύ ο Gelli κατέφυγε εις την Λατινικήν Αμερικήν όπου είναι γνωστοί ότι έχει πολλούς σημαίνοντας φίλους.Όλοι οι Ιταλοί Τέκτονες πιστεύουν εις μίαν γενικήν διευκρίνισιν όσον το δυνατόν ταχύτερον δια να αποφευχθεί λόγω της περιπτώσεως Gelli μία νέα δίωξις κατά του Τεκτονισμού. Η γενική γνώμη είναι ότι πίσω από την περίπτωσιν αυτήν είναι δυνατόν να υπάρχει μία περιέργος πολιτική συμμαχία μεταξύ αριστερών ομάδων και δύο μερίδων των χριστιανοδημοκρατών. Η ενοχοποίησις του Τεκτονισμού είναι δυνατόν να χρησιμοποιείται δι' επίθεσιν εναντίον πολιτικών αντιπάλων και ήδη μερικοί υπουργοί ηναγκάσθησαν να παραιτηθούν αφού απεκαλύφθησαν ως μέλη της Στοάς Ρ2.Πρόσθετοι πληροφορίαι θα ακολουθήσουν όσον το δυνατόν ταχύτερον.MANLIO CECOVINI 33oΥΠΑΤΟΣ ΜΕΓΑΣ ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΣΑΣ ΚΡΑΤΑΙΟΙ ΜΟΥ - ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΕ ΤΟ ΥΠΑΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΣΑΣ ΚΡΑΤΑΙΟΙ ΜΟΥ
Το ύπατο συμβούλιο του 33 βαθμού του Α.Α.Σ.Τ. ήταν ένα σώμα το οποίο είχε τιμήσει με την παρουσία τους πλήθος εξαιρέτων Τεκτόνων και λόγω αυτής της ιδιότητας είχε ένα ιδαίτερο κύρος μεταξύ των Ελλήνων αδελφών.Αυτά συνέβαιναν τα παλιά χρόνια γιατί στα νεώτερα επήλθε η απαξίωση και του σώματος αυτού, εξ αιτίας κυρίως της επιλογής ανθρώπων μειωμένης ακτινοβολίας και ικανοτήτων.
Πρόσφατα στο Ύπατο Συμβούλιο συνέβησαν περίεργα τουλάχιστον και το βέβαιο είναι ότι χάθηκε η ύστατη ευκαιρία για την διάσωση και αυτού του ιστορικού Τεκτονικού σώματος.
Αιφνίδια και λίγο καιρό μετά την εκλογή του απομακρύνθηκε ο ύπατος ταξιάρχης Ραφαήλ Ντε Σιγούρα και στη θέση του εκλέχτηκε ο Χρ. Μανέας. ο οποίος έχει την ιστορική ευθύνη για το Μεγάλο σχίσμα και την κατάπτωση του Ελληνικού Τεκτονισμού.
Παράλληλα έλαβαν τον 33 βαθμό διάφορα απίθανα πρόσωπα που "δεν τα ξέρει ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας τους " για να χρησιμοποίησουμε την λαική αυτή μεταφορά.Αυτοί όμως πιστεύουν ότι είναι τόσο σπουδαίοι που απαξιούν και να φορέσουν το περίζωμά τους, μετέχοντες εργασιών συμβολικής στοάς (Μπρρρ έτσι και το μάθουν τα εν Αλβιόνι αφεντικά και οποία χαρά στον παιδικό σταθμό της Ερεσσού)
Στα δώματα της Αχαρνών έχει πέσει σοβαρός προβληματισμός που δεν ξεπερνιέται ούτε με τ' αστεία των νέων αδελφών, που συναντώμενοι αλληλοχαιρετώνται με τις λέξεις ΄' καλησπέρα σας κραταιέ μου, πως είσθε κραταιέ μου, κττ."
Εμείς μετά και από αυτά τους χαιρετούμε με τα λόγια ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΣΑΣ
ΕΝΑΣ ΑΧΡΕΙΟΣ ΕΤΑΙΡΟΣ
ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΕ ΤΟ ΥΠΑΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
Νέο ύπατο συμβούλιο προέκυψε αιφνιδίως προ ολίγων ημερών. Απομακρύνθηκε ο προσφάτως εκλεγείς Ραφαήλ Ντε Σιγούρα και τοποθετήθηκε ως Νέος Ύπατος Ταξιάρχης ο γνωστός και εξαιρετέος, υπεύθυνος του μεγάλου σχίσματος Χρήστος Μανέας.
Καλά πληροφορημένες πηγές μας αναφέρουν ότι χρησιμοποιήθηκαν καινοφανείς μεθοδεύσεις και ότι είχε προηγηθεί έντονο παρασκήνιο.
Ελπίζουμε ότι η απομάκρυνση του Ντε Σιγούρα δεν συνδέεται με το θρήσκευμά του ούτε και με την φονική επίθεση που είχε δεχθεί προ μηνών.
Η εκλογή του προσώπου που έχει ιστορικές ευθύνες για την δημιουργία του μεγάλου σχίσματος και την κατάπτωση του Τεκτονισμού των τελευταίων ετών, αποτελεί βάναυση πρόκληση.Και στο ύπατο συμβούλιο και ιδιαίτερα για τον νέο ύπατο απευθύνεται η πρόσκλησή μας σχετικά με το θέμα της Μακεδονίας.Θα περιμένουμε λίγο. Μετά θ' αρχίσουν συγκλονιστικές αποκαλύψεις για πρόσωπα, καταστάσεις και μεθοδεύσεις.Κουίζ πρώτο, έτσι για ορεκτικό : Τι είδους σχέση έχει μεγαλόβαθμος Τέκτονας με γειτονική χώρα στα βόρεια σύνορά μας
Κάποιοι θα χάσουν τον ύπνο τους.Το βέβαιο είναι ότι θα τρέχουν να βρούν τρύπα να χωθούν και δεν θα βρίσκουν.
Ο ΣΤΕΓΑΣΤΗΣ
Το ύπατο συμβούλιο του 33 βαθμού του Α.Α.Σ.Τ. ήταν ένα σώμα το οποίο είχε τιμήσει με την παρουσία τους πλήθος εξαιρέτων Τεκτόνων και λόγω αυτής της ιδιότητας είχε ένα ιδαίτερο κύρος μεταξύ των Ελλήνων αδελφών.Αυτά συνέβαιναν τα παλιά χρόνια γιατί στα νεώτερα επήλθε η απαξίωση και του σώματος αυτού, εξ αιτίας κυρίως της επιλογής ανθρώπων μειωμένης ακτινοβολίας και ικανοτήτων.
Πρόσφατα στο Ύπατο Συμβούλιο συνέβησαν περίεργα τουλάχιστον και το βέβαιο είναι ότι χάθηκε η ύστατη ευκαιρία για την διάσωση και αυτού του ιστορικού Τεκτονικού σώματος.
Αιφνίδια και λίγο καιρό μετά την εκλογή του απομακρύνθηκε ο ύπατος ταξιάρχης Ραφαήλ Ντε Σιγούρα και στη θέση του εκλέχτηκε ο Χρ. Μανέας. ο οποίος έχει την ιστορική ευθύνη για το Μεγάλο σχίσμα και την κατάπτωση του Ελληνικού Τεκτονισμού.
Παράλληλα έλαβαν τον 33 βαθμό διάφορα απίθανα πρόσωπα που "δεν τα ξέρει ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας τους " για να χρησιμοποίησουμε την λαική αυτή μεταφορά.Αυτοί όμως πιστεύουν ότι είναι τόσο σπουδαίοι που απαξιούν και να φορέσουν το περίζωμά τους, μετέχοντες εργασιών συμβολικής στοάς (Μπρρρ έτσι και το μάθουν τα εν Αλβιόνι αφεντικά και οποία χαρά στον παιδικό σταθμό της Ερεσσού)
Στα δώματα της Αχαρνών έχει πέσει σοβαρός προβληματισμός που δεν ξεπερνιέται ούτε με τ' αστεία των νέων αδελφών, που συναντώμενοι αλληλοχαιρετώνται με τις λέξεις ΄' καλησπέρα σας κραταιέ μου, πως είσθε κραταιέ μου, κττ."
Εμείς μετά και από αυτά τους χαιρετούμε με τα λόγια ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΣΑΣ
ΕΝΑΣ ΑΧΡΕΙΟΣ ΕΤΑΙΡΟΣ
ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΕ ΤΟ ΥΠΑΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
Νέο ύπατο συμβούλιο προέκυψε αιφνιδίως προ ολίγων ημερών. Απομακρύνθηκε ο προσφάτως εκλεγείς Ραφαήλ Ντε Σιγούρα και τοποθετήθηκε ως Νέος Ύπατος Ταξιάρχης ο γνωστός και εξαιρετέος, υπεύθυνος του μεγάλου σχίσματος Χρήστος Μανέας.
Καλά πληροφορημένες πηγές μας αναφέρουν ότι χρησιμοποιήθηκαν καινοφανείς μεθοδεύσεις και ότι είχε προηγηθεί έντονο παρασκήνιο.
Ελπίζουμε ότι η απομάκρυνση του Ντε Σιγούρα δεν συνδέεται με το θρήσκευμά του ούτε και με την φονική επίθεση που είχε δεχθεί προ μηνών.
Η εκλογή του προσώπου που έχει ιστορικές ευθύνες για την δημιουργία του μεγάλου σχίσματος και την κατάπτωση του Τεκτονισμού των τελευταίων ετών, αποτελεί βάναυση πρόκληση.Και στο ύπατο συμβούλιο και ιδιαίτερα για τον νέο ύπατο απευθύνεται η πρόσκλησή μας σχετικά με το θέμα της Μακεδονίας.Θα περιμένουμε λίγο. Μετά θ' αρχίσουν συγκλονιστικές αποκαλύψεις για πρόσωπα, καταστάσεις και μεθοδεύσεις.Κουίζ πρώτο, έτσι για ορεκτικό : Τι είδους σχέση έχει μεγαλόβαθμος Τέκτονας με γειτονική χώρα στα βόρεια σύνορά μας
Κάποιοι θα χάσουν τον ύπνο τους.Το βέβαιο είναι ότι θα τρέχουν να βρούν τρύπα να χωθούν και δεν θα βρίσκουν.
Ο ΣΤΕΓΑΣΤΗΣ
ΣΥΓΚΛΟΝΙΖΕΤΑΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ Ο ΜΑΝΕΑΣ
Τα πράγματα στο ύπατο συμβούλιο του 33ο της Ελλάδος του Α.Α.Σ.Τ. είναι πολύ χειρότερα απ’ ότι είχαμε πληροφορηθεί αρχικά.
Από έγκυρες πηγές πληροφορούμαστε ότι ο ύπατος Ταξιάρχης Ραφαήλ Ντε Σιγούρα με διάταγμά του καθαιρεί και αποπέμπει τον Χρ. Μανέα απ’ όλα τα φιλοσοφικά εργαστήρια.
Ήδη αντιμάχονται οι δύο παρατάξεις ( Ντε Σιγούρα – Μανέα ) και η μια κατηγορεί την άλλη με βαρύτατους χαρακτηρισμούς για πρωτοφανείς μεθοδεύσεις, βία, ρατσισμό, ανικανότητα, ύπατο ταξιάρχη- «μαιμού» κττ.
Παράλληλα προετοιμάζονται "πειθαρχικές δίκες" και εξαπολύονται έγγραφα στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Ήδη κάποια ταξιδεύουν προς δυσμάς, προς μεγάλην τέρψιν των εν Λονδίνω αφεντικών, που επιχαίρουν για την αποδόμηση και την εσωστρέφεια του Ελληνικού Τεκτονισμού, ώστε να μπορούν ανεμπόδιστοι να επικυριαρχούν και να δρούν με χωριστικό τρόπο, φυτεύοντας υποκαταστήματά τους σε κρίσιμες για την πατρίδα μας περιοχές.
Οι παλαιότεροι θυμούνται τις συνθήκες με τις οποίες είχε γίνει Μεγάλος Διδάσκάλος ο Μανέας, την παραίτηση Σεργόπουλου, τα δημοσιεύματα της ΑΥΡΙΑΝΗΣ, (Δικηγόρος του ιδιοκτήτη της, ο Χρ. Μανέας), τις αντιδράσεις Ριζόπουλου και τα όσα τραγικά επακολούθησαν αργότερα με τα όργια των παρανομιών και των πειθαρχικών "δικών", που οδήγησαν στο μεγάλο σχίσμα, την έκπτωση του Τάγματος και την αδυναμία του να μεταλαμπαδεύσει τον Τεκτονισμό στις γειτονικές περιοχές, μετά την πτώση των κομμουνιστικών καθεστώτων.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι το Τάγμα σβήνει και κανένας λεβέντης δεν τιμά το περίζωμά του, αντιστεκόμενος σ’ αυτούς τους απερίγραπτους τύπους που βρέθηκαν στην διοίκησή του.
ΕΝΑΣ ΑΧΡΕΙΟΣ ΕΤΑΙΡΟΣ
Από έγκυρες πηγές πληροφορούμαστε ότι ο ύπατος Ταξιάρχης Ραφαήλ Ντε Σιγούρα με διάταγμά του καθαιρεί και αποπέμπει τον Χρ. Μανέα απ’ όλα τα φιλοσοφικά εργαστήρια.
Ήδη αντιμάχονται οι δύο παρατάξεις ( Ντε Σιγούρα – Μανέα ) και η μια κατηγορεί την άλλη με βαρύτατους χαρακτηρισμούς για πρωτοφανείς μεθοδεύσεις, βία, ρατσισμό, ανικανότητα, ύπατο ταξιάρχη- «μαιμού» κττ.
Παράλληλα προετοιμάζονται "πειθαρχικές δίκες" και εξαπολύονται έγγραφα στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Ήδη κάποια ταξιδεύουν προς δυσμάς, προς μεγάλην τέρψιν των εν Λονδίνω αφεντικών, που επιχαίρουν για την αποδόμηση και την εσωστρέφεια του Ελληνικού Τεκτονισμού, ώστε να μπορούν ανεμπόδιστοι να επικυριαρχούν και να δρούν με χωριστικό τρόπο, φυτεύοντας υποκαταστήματά τους σε κρίσιμες για την πατρίδα μας περιοχές.
Οι παλαιότεροι θυμούνται τις συνθήκες με τις οποίες είχε γίνει Μεγάλος Διδάσκάλος ο Μανέας, την παραίτηση Σεργόπουλου, τα δημοσιεύματα της ΑΥΡΙΑΝΗΣ, (Δικηγόρος του ιδιοκτήτη της, ο Χρ. Μανέας), τις αντιδράσεις Ριζόπουλου και τα όσα τραγικά επακολούθησαν αργότερα με τα όργια των παρανομιών και των πειθαρχικών "δικών", που οδήγησαν στο μεγάλο σχίσμα, την έκπτωση του Τάγματος και την αδυναμία του να μεταλαμπαδεύσει τον Τεκτονισμό στις γειτονικές περιοχές, μετά την πτώση των κομμουνιστικών καθεστώτων.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι το Τάγμα σβήνει και κανένας λεβέντης δεν τιμά το περίζωμά του, αντιστεκόμενος σ’ αυτούς τους απερίγραπτους τύπους που βρέθηκαν στην διοίκησή του.
ΕΝΑΣ ΑΧΡΕΙΟΣ ΕΤΑΙΡΟΣ
Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΥΠΑΤΟΥ ΚΑΙ Η ΚΑΘΑΙΡΕΣΗ ΜΑΝΕΑ
Όπως είχαμε αποκαλύψει προ ημερών το Τάγμα μας συγκλονίζεται και πάλι από σοβαρότατα επισόδεια στο Ύπατο Συμβούλιο.
Πρωταγωνιστής των δυσαρέστων αυτών είναι και πάλι ο Χρ. Μανέας, που είχε γίνει Μέγας Διδάσκαλος της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος το 1981, με εξαιρετικά αμφισβητούμενο τρόπο και εν μέσω σοβαροτάτων επισοδείων, ενώ αργότερα είδαμε το Τάγμα να οδηγείται στο διχασμό και την κατάπτωση.
Ανάλογα φαίνεται ότι διαδραματίζονται και τώρα στο Ύπατο Συμβούλιο, όπου ό νομίμως εκλεγείς Ύπατος Ταξιάρχης Ραφαήλ Ντε Σιγούρα καταγγέλλει τον Χρ. Μανέα ως πρωταγωνιστή πραξικοπήματος και σφετεριστή του αξιώματος του Υπάτου Ταξιάρχη αλλά και για εγκληματικές πράξεις (όπως εξυβρίσεις, απειλές κατά της σωματικής του ακεραιότητας κλπ.) και προειδοποιεί ότι αν δεν αποκατασταθεί η νομιμότητα θα αναγκασθεί να καταφύγει εις τα Δικαστήρια του κράτους.
Δημοσιεύουμε την αποκαλυπτική επιστολή του Υπάτου Μεγάλου Ταξιάρχη του Υπάτου Συμβουλίου του 33 βαθμού της Ελλάδος του Αρχαίου και Αποδεκτού Σκωτικού Τύπου Ραφαήλ Ντε Σιγούρα και το διάταγμα καθαίρεσης και αποπομπής του Χρ. Μανέα, όπως ακριβώς μας εστάλησαν. (Οι υπογραμμίσεις είναι δικές μας)
Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΥΠΑΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ
Μετ’ εκπλήξεως, εάν όχι αγανακτήσεως, έλαβον γνώσιν ενός εγγράφου υπό ημερομηνίαν 19 Νοεμβρίου 2008, απευθυνομένου προς τα Κραταιά Μέλη του Υπάτου Συμβουλίου και υπογραφομένου υπό του Μεγάλου Καγκελαρίου Μεγάλου Γενικού Γραμματέως Κων/ Μπάλλα, κατ’ εντολήν του Κραταιοτάτου Υπάτου Μεγάλου Ταξιάρχου Χρήστου Μανέα.
Δια του εγγράφου αυτού, γίνεται μνεία των όσων διεδραματίσθηκαν κατά την συνεδρίαν του Υπάτου Συμβουλίου της 10ης τρέχοντος μηνός, επαναλαμβάνοντας και αναλύοντας ταύτα κατα παιδαριώδη τρόπον, και φυσικά κατά το δοκούν του συντάξαντος το έγγραφον, ωσάν να μην ήσαν παρόντα τα μέλη προς τα οποία απευθύνεται το έγγραφον, και να μην κατάλαβαν «τι τους έγινε», κατά το κοινώς λεγόμενον, εις την συνεδρίασιν εκείνη!
Εν συνεχεία αναφέρονται ορισμέναι πράξεις και παραλείψεις εμού, αίτινες κατά την αυθαίρετον κρίσιν του αυτοανακηρυχθέντος ως Υπάτου Μεγάλου Ταξιάρχου, στοιχειοθετούν τεκτονικά αδικήματα και επισύρουν προβλεπομένας κυρώσεις.
Είναι ίδιον μετά τα επιτυχή πραξικοπήματα, ν’ ακολουθεί και η καρατόμησις του ηττηθέντος(;).
Τέλος, καλούνται τα μέλη του Υπάτου Συμβουλίου όπως προσέλθουν την 26ην τρέχοντος μηνός προκειμένου να εξετασθεί εάν, κατ’ αρχήν, θ’ απορριφθεί η κατηγορία, ή θα διεξαχθεί ανάκρισις.
Επί των ανωτέρω, επιθυμώ να φέρω εις γνώσιν των φιλτάτων κραταιών αδελφών μου, Μελών του Υπάτου Συμβουλίου τα ακόλουθα:-
Όπως άπαντες γνωρίζετε, ουδέποτε παραιτήθην του νομίμως αποκτηθέντος αξιώματός μου, τουτέστιν, του Υπάτου Μεγάλου Ταξιάρχου το οποίον από έτους και πλέον υπερηφάνως φέρω. -
Η αγωγή μου, το ήπιον και η ταπεινότης του χαρακτήρος μου, η υπέρ του ημίσεος αιώνος τεκτονική παιδεία μου και η προσφορά μου προς τον τεκτονικόν θεσμόν, και η εν γένει συγκρότησίς μου εις την ηλικίαν την οποίαν, συν θεώ, ευρίσκομαι, ουδόλως μου επιτρέπουν να αντιμάχομαι σκληρώς μετά των συνανθρώπων μου και κυρίως μετά των τεκτόνων αδελφών μου.
Μόνον εκείνοι οίτινες καραδοκούν ως γύπες να υφαρπάξουν δια παντός μέσου ή να σφετερισθούν την εξουσίαν, είναι ικανοί να σκέπτωνται και να παρερμηνεύουν τας αδελφικάς εκδηλώσεις ευγενείας και ευπρεπείας (χειραψίας συγχαρητηρίους και αναγκαστικάς παρουσίας εις ξαφνικάς εμφανίσεις μη αναμενομένων προσώπων) ως συγκατάβασιν και επιδοκιμασίαν ανόμων πράξεων, όταν μάλιστα οι ίδιοι ομολογούν, και δη εγγράφως, ότι εφ’ όλων των διαπραχθέντων και αποφασισθέντων, η ταπεινότης μου εμειοψήφισεν!-
Οι αξιωματικοί του Υπάτου Συμβουλίου εκλέγονται και δεν διορίζονται, όπερ σημαίνει ότι ουδείς δύναται να επιβάλει εις τον άλλον να αναλάβει υποχρεώσεις τας οποίας δεν δύναται να εκπληρώσει ή δεν επιθυμεί. Ταύτα μετέρχονται μόνον εκείνοι οίτινες τα έχουν επωφελώς μετέλθει και κατά το παρελθόν.-
Η παραίτησις του Ανθυπάτου από της ευθύνης οργανώσεως της 49ης Συνόδου των Υπάτων Μεγάλων Ταξιαρχών της Ευρώπης, και η ανάληψις ταύτης υπό του Μεγάλου θυσαυροφύλακος, ως απεδείχθει, ήτο μία απλή πρόφασις δια την κατάληψιν του αξιώματος του Υπάτου Μεγάλου Ταξιάρχου υπό του Μεγάλου θυσαυροφύλακος, ήτις είχεν προαποφασισθεί και επιμελώς σχεδιασθεί εις άλλους πιθανόν χώρους, πολύ ενωρίτερον της εν λόγω συνεδριάσεως, ως και η επιλογή των αδελφών οίτινες εκάλυψεν τας από μακροτάτου χρόνου σκοπίμως παραμενούσας κενάς θέσεις του Υπάτου Συμβουλίου, τινές των οποίων στερούνται των προς τούτο απαιτουμένων προσόντων. -
Γνωρίζετε, βεβαίως, ότι άπασαι αι ενέργειαι και αποφάσεις αίτινες ελήφθησαν κατά την περιβόητον εκείνην συνεδρίασιν ήσαν και είναι απολύτως άκυραι.
Κατεπατήθει ολοσχερώς και εβεβηλώθει ολόκληρος σχεδόν ο νεοψηφισθείς Γενικός Κανονισμός τον οποίον ο αυτοανακηρυχθείς ως Ύπατος Μεγάλος Ταξιάρχης έχει δηλώσει επισήμως και κατ’ επανάληψιν ότι δεν τον αναγνωρίζει ως νόμιμον, και ότι έχει απουσιάσει από κάθε συνεδρίασιν κατά την οποίαν ελήφθησαν αποφάσεις βάσει του Κανονισμού αυτού. -
Η εκλογή του Υπάτου Μεγάλου Ταξιάρχου δεν διενεργείται δια της σιωπηράς αποδοχής των Μελών, ή της μη εναντιώσεως αυτών εις την εκλογήν του, αλλά δια ρητής και δη μεγαλοφώνου, χαρμοσύνου και δοξαστικής εκφράσεως αυτών. -
Τα γεγονότα ταύτα έχουν δημιουργήσει μίαν επικίνδυνον δυσφορίαν και αναβρασμόν εις το σύνολον σχεδόν των μελών των φιλοσοφικών εργαστηρίων.
Εάν ήτο δυνατόν να διενεργηθεί μία μυστική ψηφοφορία επί των αποφασισθέντων και συμβαινόντων κατά τας τελευταίας ημέρας, είναι πλέον ή βέβαιον ότι το αποτέλεσμα θα ήτο άκρως αρνητικόν.
Είναι λίαν εμφανής η τρομοκρατία η οποία διακατέχει άπαντα σχεδόν τα μέλη του φιλοσοφικού τεκτονισμού. Άπαντες κουνούν την κεφαλήν απελπιστικώς, χαμογελούν ειρωνικώς και απέρχονται περιφρονητικώς.
Ομιλούν άπαντες περί πραξικοπήματος από το οποίον μόνον τα τανκ(ς) έλειψαν και διερωτώνται δια την στάσιν του Επιτίμου Υπάτου Μεγάλου Ταξιάρχου Γεωργίου Χαλκιώτη.- Εν όψει της καταστάσεως ταύτης, έχω εκδόσει και κοινοποιήσει νομίμως Διάταγμα δια του οποίου προβαίνω εις σκληράς μεν πλην απαραιτήτους ενεργείας προς αποκατάστασιν της διασαλευθείσης τάξεως και νομιμότητος.-
Έχω αναθέσει την μεταγλώτισιν του παρόντος ως και τινων άλλων εγγράφων εις τας γλώσσας Αγγλικήν, Γαλλικήν, Γερμανικήν, Ιταλικήν και Ισπανικήν τα οποία προτίθεμαι να αποστείλω το συντομώτερον δυνατόν εις τα αντίστοιχα Ύπατα Συμβούλια των ανωτέρω Ευρωπαϊκών χωρών. -
Τέλος, εάν και εφόσον δεν επιδιωχθεί και δεν επέλθει τελικώς η ηρεμία και η τάξις, θα καταφύγω αναγκαστικώς πλέον εις την Ελληνικήν δικαιοσύνην συμφώνως προς το άρθρον 2 του Γενικού Κανονισμού κατά το οποίον «Πρώτιστον καθήκον των ελευθεροτεκτόνων είναι: Αφοσίωσις εις την πατρίδα, υπακοή εις το Σύνταγμα και τους νόμους του Κράτους…» οίτινες έχουν εγγυηθεί την πιστήν εφαρμογήν του εις το Πρωτοδικείον υποβληθέντος και παρ’ αυτού τηρουμένου Καταστατικού της Τεκτονικής Ενώσεως.
Και μη μου πει ο αυτοανακηρυχθείς ως Ύπατος Μέγας Ταξιάρχης ότι τούτο θα αποτελέσει μέγιστον ηθικόν από τεκτονικής απόψεως λάθος, καθ’ όσον η ενέργεια αυτή υπήρξεν μόνιμος απειλή του ιδίου μετά τον θάνατον του πρώην Υπάτου Μεγάλου Ταξιάρχου Χρυσάνθου Κατσικοπούλου μέχρι σήμερον.-
Δεν θα αποφύγω να σας αποκαλύψω, φίλτατοι κραταίοι αδελφοί ότι ο αυτοανακηρυχθείς Ύπατος Μέγας Ταξιάρχης, την μεθεπομένην της περιβοήτου Συνεδριάσεως, εισήλθεν το Γραφείον του Υπάτου, διέταξεν τους άλλους παρευρισκομένους να εξέλθουν του Γραφείου και μετά την απομάκρυνσιν τούτων, εκλείδωσε την θύραν του Γραφείου και με εξύβρισεν σκαιώτατα, με έπτυσεν εις το πρόσωπον, με ηπείλησεν και επιχείρησεν να χειροδικήσει κατά του ατόμου μου.
Έκτοτε έχει κλονισθεί έτι περισσότερον η επισφαλής υγεία μου δια τούτο τον καθιστώ απολύτως υπεύθυνον δι’ ό,τι ήθελε μου συμβεί εις το μέλλον. -
Θεωρώ περιττόν να σας κάμω γνωστόν ότι δεν θα παραστώ εις την συνεδρίασιν της 26ης τρέχοντος μηνός την οποίαν θεωρώ παράνομον, αλλά και επί τη αντιθέτω περιπτώσει, διότι κατά την επικαλουμένην διάταξιν του άρθρου 124 είσθε υποχρεωμένοι να συνεδριάσετε «εν απουσία του καθ’ ου η κατηγορία».
Πρωταγωνιστής των δυσαρέστων αυτών είναι και πάλι ο Χρ. Μανέας, που είχε γίνει Μέγας Διδάσκαλος της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος το 1981, με εξαιρετικά αμφισβητούμενο τρόπο και εν μέσω σοβαροτάτων επισοδείων, ενώ αργότερα είδαμε το Τάγμα να οδηγείται στο διχασμό και την κατάπτωση.
Ανάλογα φαίνεται ότι διαδραματίζονται και τώρα στο Ύπατο Συμβούλιο, όπου ό νομίμως εκλεγείς Ύπατος Ταξιάρχης Ραφαήλ Ντε Σιγούρα καταγγέλλει τον Χρ. Μανέα ως πρωταγωνιστή πραξικοπήματος και σφετεριστή του αξιώματος του Υπάτου Ταξιάρχη αλλά και για εγκληματικές πράξεις (όπως εξυβρίσεις, απειλές κατά της σωματικής του ακεραιότητας κλπ.) και προειδοποιεί ότι αν δεν αποκατασταθεί η νομιμότητα θα αναγκασθεί να καταφύγει εις τα Δικαστήρια του κράτους.
Δημοσιεύουμε την αποκαλυπτική επιστολή του Υπάτου Μεγάλου Ταξιάρχη του Υπάτου Συμβουλίου του 33 βαθμού της Ελλάδος του Αρχαίου και Αποδεκτού Σκωτικού Τύπου Ραφαήλ Ντε Σιγούρα και το διάταγμα καθαίρεσης και αποπομπής του Χρ. Μανέα, όπως ακριβώς μας εστάλησαν. (Οι υπογραμμίσεις είναι δικές μας)
Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΥΠΑΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ
Μετ’ εκπλήξεως, εάν όχι αγανακτήσεως, έλαβον γνώσιν ενός εγγράφου υπό ημερομηνίαν 19 Νοεμβρίου 2008, απευθυνομένου προς τα Κραταιά Μέλη του Υπάτου Συμβουλίου και υπογραφομένου υπό του Μεγάλου Καγκελαρίου Μεγάλου Γενικού Γραμματέως Κων/ Μπάλλα, κατ’ εντολήν του Κραταιοτάτου Υπάτου Μεγάλου Ταξιάρχου Χρήστου Μανέα.
Δια του εγγράφου αυτού, γίνεται μνεία των όσων διεδραματίσθηκαν κατά την συνεδρίαν του Υπάτου Συμβουλίου της 10ης τρέχοντος μηνός, επαναλαμβάνοντας και αναλύοντας ταύτα κατα παιδαριώδη τρόπον, και φυσικά κατά το δοκούν του συντάξαντος το έγγραφον, ωσάν να μην ήσαν παρόντα τα μέλη προς τα οποία απευθύνεται το έγγραφον, και να μην κατάλαβαν «τι τους έγινε», κατά το κοινώς λεγόμενον, εις την συνεδρίασιν εκείνη!
Εν συνεχεία αναφέρονται ορισμέναι πράξεις και παραλείψεις εμού, αίτινες κατά την αυθαίρετον κρίσιν του αυτοανακηρυχθέντος ως Υπάτου Μεγάλου Ταξιάρχου, στοιχειοθετούν τεκτονικά αδικήματα και επισύρουν προβλεπομένας κυρώσεις.
Είναι ίδιον μετά τα επιτυχή πραξικοπήματα, ν’ ακολουθεί και η καρατόμησις του ηττηθέντος(;).
Τέλος, καλούνται τα μέλη του Υπάτου Συμβουλίου όπως προσέλθουν την 26ην τρέχοντος μηνός προκειμένου να εξετασθεί εάν, κατ’ αρχήν, θ’ απορριφθεί η κατηγορία, ή θα διεξαχθεί ανάκρισις.
Επί των ανωτέρω, επιθυμώ να φέρω εις γνώσιν των φιλτάτων κραταιών αδελφών μου, Μελών του Υπάτου Συμβουλίου τα ακόλουθα:-
Όπως άπαντες γνωρίζετε, ουδέποτε παραιτήθην του νομίμως αποκτηθέντος αξιώματός μου, τουτέστιν, του Υπάτου Μεγάλου Ταξιάρχου το οποίον από έτους και πλέον υπερηφάνως φέρω. -
Η αγωγή μου, το ήπιον και η ταπεινότης του χαρακτήρος μου, η υπέρ του ημίσεος αιώνος τεκτονική παιδεία μου και η προσφορά μου προς τον τεκτονικόν θεσμόν, και η εν γένει συγκρότησίς μου εις την ηλικίαν την οποίαν, συν θεώ, ευρίσκομαι, ουδόλως μου επιτρέπουν να αντιμάχομαι σκληρώς μετά των συνανθρώπων μου και κυρίως μετά των τεκτόνων αδελφών μου.
Μόνον εκείνοι οίτινες καραδοκούν ως γύπες να υφαρπάξουν δια παντός μέσου ή να σφετερισθούν την εξουσίαν, είναι ικανοί να σκέπτωνται και να παρερμηνεύουν τας αδελφικάς εκδηλώσεις ευγενείας και ευπρεπείας (χειραψίας συγχαρητηρίους και αναγκαστικάς παρουσίας εις ξαφνικάς εμφανίσεις μη αναμενομένων προσώπων) ως συγκατάβασιν και επιδοκιμασίαν ανόμων πράξεων, όταν μάλιστα οι ίδιοι ομολογούν, και δη εγγράφως, ότι εφ’ όλων των διαπραχθέντων και αποφασισθέντων, η ταπεινότης μου εμειοψήφισεν!-
Οι αξιωματικοί του Υπάτου Συμβουλίου εκλέγονται και δεν διορίζονται, όπερ σημαίνει ότι ουδείς δύναται να επιβάλει εις τον άλλον να αναλάβει υποχρεώσεις τας οποίας δεν δύναται να εκπληρώσει ή δεν επιθυμεί. Ταύτα μετέρχονται μόνον εκείνοι οίτινες τα έχουν επωφελώς μετέλθει και κατά το παρελθόν.-
Η παραίτησις του Ανθυπάτου από της ευθύνης οργανώσεως της 49ης Συνόδου των Υπάτων Μεγάλων Ταξιαρχών της Ευρώπης, και η ανάληψις ταύτης υπό του Μεγάλου θυσαυροφύλακος, ως απεδείχθει, ήτο μία απλή πρόφασις δια την κατάληψιν του αξιώματος του Υπάτου Μεγάλου Ταξιάρχου υπό του Μεγάλου θυσαυροφύλακος, ήτις είχεν προαποφασισθεί και επιμελώς σχεδιασθεί εις άλλους πιθανόν χώρους, πολύ ενωρίτερον της εν λόγω συνεδριάσεως, ως και η επιλογή των αδελφών οίτινες εκάλυψεν τας από μακροτάτου χρόνου σκοπίμως παραμενούσας κενάς θέσεις του Υπάτου Συμβουλίου, τινές των οποίων στερούνται των προς τούτο απαιτουμένων προσόντων. -
Γνωρίζετε, βεβαίως, ότι άπασαι αι ενέργειαι και αποφάσεις αίτινες ελήφθησαν κατά την περιβόητον εκείνην συνεδρίασιν ήσαν και είναι απολύτως άκυραι.
Κατεπατήθει ολοσχερώς και εβεβηλώθει ολόκληρος σχεδόν ο νεοψηφισθείς Γενικός Κανονισμός τον οποίον ο αυτοανακηρυχθείς ως Ύπατος Μεγάλος Ταξιάρχης έχει δηλώσει επισήμως και κατ’ επανάληψιν ότι δεν τον αναγνωρίζει ως νόμιμον, και ότι έχει απουσιάσει από κάθε συνεδρίασιν κατά την οποίαν ελήφθησαν αποφάσεις βάσει του Κανονισμού αυτού. -
Η εκλογή του Υπάτου Μεγάλου Ταξιάρχου δεν διενεργείται δια της σιωπηράς αποδοχής των Μελών, ή της μη εναντιώσεως αυτών εις την εκλογήν του, αλλά δια ρητής και δη μεγαλοφώνου, χαρμοσύνου και δοξαστικής εκφράσεως αυτών. -
Τα γεγονότα ταύτα έχουν δημιουργήσει μίαν επικίνδυνον δυσφορίαν και αναβρασμόν εις το σύνολον σχεδόν των μελών των φιλοσοφικών εργαστηρίων.
Εάν ήτο δυνατόν να διενεργηθεί μία μυστική ψηφοφορία επί των αποφασισθέντων και συμβαινόντων κατά τας τελευταίας ημέρας, είναι πλέον ή βέβαιον ότι το αποτέλεσμα θα ήτο άκρως αρνητικόν.
Είναι λίαν εμφανής η τρομοκρατία η οποία διακατέχει άπαντα σχεδόν τα μέλη του φιλοσοφικού τεκτονισμού. Άπαντες κουνούν την κεφαλήν απελπιστικώς, χαμογελούν ειρωνικώς και απέρχονται περιφρονητικώς.
Ομιλούν άπαντες περί πραξικοπήματος από το οποίον μόνον τα τανκ(ς) έλειψαν και διερωτώνται δια την στάσιν του Επιτίμου Υπάτου Μεγάλου Ταξιάρχου Γεωργίου Χαλκιώτη.- Εν όψει της καταστάσεως ταύτης, έχω εκδόσει και κοινοποιήσει νομίμως Διάταγμα δια του οποίου προβαίνω εις σκληράς μεν πλην απαραιτήτους ενεργείας προς αποκατάστασιν της διασαλευθείσης τάξεως και νομιμότητος.-
Έχω αναθέσει την μεταγλώτισιν του παρόντος ως και τινων άλλων εγγράφων εις τας γλώσσας Αγγλικήν, Γαλλικήν, Γερμανικήν, Ιταλικήν και Ισπανικήν τα οποία προτίθεμαι να αποστείλω το συντομώτερον δυνατόν εις τα αντίστοιχα Ύπατα Συμβούλια των ανωτέρω Ευρωπαϊκών χωρών. -
Τέλος, εάν και εφόσον δεν επιδιωχθεί και δεν επέλθει τελικώς η ηρεμία και η τάξις, θα καταφύγω αναγκαστικώς πλέον εις την Ελληνικήν δικαιοσύνην συμφώνως προς το άρθρον 2 του Γενικού Κανονισμού κατά το οποίον «Πρώτιστον καθήκον των ελευθεροτεκτόνων είναι: Αφοσίωσις εις την πατρίδα, υπακοή εις το Σύνταγμα και τους νόμους του Κράτους…» οίτινες έχουν εγγυηθεί την πιστήν εφαρμογήν του εις το Πρωτοδικείον υποβληθέντος και παρ’ αυτού τηρουμένου Καταστατικού της Τεκτονικής Ενώσεως.
Και μη μου πει ο αυτοανακηρυχθείς ως Ύπατος Μέγας Ταξιάρχης ότι τούτο θα αποτελέσει μέγιστον ηθικόν από τεκτονικής απόψεως λάθος, καθ’ όσον η ενέργεια αυτή υπήρξεν μόνιμος απειλή του ιδίου μετά τον θάνατον του πρώην Υπάτου Μεγάλου Ταξιάρχου Χρυσάνθου Κατσικοπούλου μέχρι σήμερον.-
Δεν θα αποφύγω να σας αποκαλύψω, φίλτατοι κραταίοι αδελφοί ότι ο αυτοανακηρυχθείς Ύπατος Μέγας Ταξιάρχης, την μεθεπομένην της περιβοήτου Συνεδριάσεως, εισήλθεν το Γραφείον του Υπάτου, διέταξεν τους άλλους παρευρισκομένους να εξέλθουν του Γραφείου και μετά την απομάκρυνσιν τούτων, εκλείδωσε την θύραν του Γραφείου και με εξύβρισεν σκαιώτατα, με έπτυσεν εις το πρόσωπον, με ηπείλησεν και επιχείρησεν να χειροδικήσει κατά του ατόμου μου.
Έκτοτε έχει κλονισθεί έτι περισσότερον η επισφαλής υγεία μου δια τούτο τον καθιστώ απολύτως υπεύθυνον δι’ ό,τι ήθελε μου συμβεί εις το μέλλον. -
Θεωρώ περιττόν να σας κάμω γνωστόν ότι δεν θα παραστώ εις την συνεδρίασιν της 26ης τρέχοντος μηνός την οποίαν θεωρώ παράνομον, αλλά και επί τη αντιθέτω περιπτώσει, διότι κατά την επικαλουμένην διάταξιν του άρθρου 124 είσθε υποχρεωμένοι να συνεδριάσετε «εν απουσία του καθ’ ου η κατηγορία».
Ο ΔΙΑΓΡΑΨΑΣ ΤΟΥ - ΔΙΑΓΡΑΨΑΝΤΟΣ - ΤΟΝ ΔΙΑΓΡΑΨΑΝΤΑ - Ω ΑΙΣΧΟΣ
Χθες 15/12/2008 ο Ραφαήλ Ντε Σιγούρα διεγράφη από το ύπατο συμβούλιο, το περί τον διαγραφέντα Μανέα.
Ήδη γύρω από τις δύο πλευρές των αλληλοδιαγραμένων έχουν συσπειρωθεί μέλη των φιλοσοφικών εργαστηρίων του Σκωτικού Τύπου, τα οποία αλληλοκατηγορούνται με βαρύτατες κατηγορίες.
Η πλευρά Ντε Σιγούρα κατηγορεί την πλευρά Μανέα για πραξικόπημα και νόσφιση εξουσίας από τον άνθρωπο που διέλυσε τον Ελληνικό Τεκτονισμό, κατονομάζουν τον περί τον Μανέα ύπατο συμβούλιο, ως ύπατο – μαιμού και αρνούνται να προσέλθουν σε εργασίες εργαστηρίων υπ’ αυτόν. Υποστηρίζουν ότι με την σύμπραξη ανθρώπων που κατηγορούνται για σοβαρά ποινικά αδικήματα, που απασχόλησαν τον τύπο για σκάνδαλα σε δημόσιες προμήθειες του Υπουργείου Παιδείας, που κάνουν μπίζνες στα Σκόπια αλλά και με την μεταγενέστερη στήριξη των όσων παρανόμως έλαβαν τον 33 βαθμό μεταξύ των οποίων, άνθρωποι ανήκοντες στο τάγμα λιγότερο από οκτώ χρόνια, άγνωστοι η μηδαμινής προσφοράς, επιχειρήθηκε το πραξικόπημα αυτό της παράνομης εκδίωξης και διαγραφής του νομίμως εκλεγέντος και εγκατασταθέντος υπάτου ταξιάρχη.
Παράλληλα η πλευρά Μανέα προσπαθεί με συγκεντρώσεις και εγκυκλίους να πείσει για την νομιμότητα της ύπαρξης της και την αναγκαιότητα διαγραφής του πρώην ύπατου ταξιάρχη.
Ενημερωτικές επιστολές για όλα αυτά στέλνονται στα ανά τον κόσμο Ύπατα Συμβούλια.
Εμείς τι άλλο να πούμε από το να εκφράσουμε την λύπη μας .
Ήδη γύρω από τις δύο πλευρές των αλληλοδιαγραμένων έχουν συσπειρωθεί μέλη των φιλοσοφικών εργαστηρίων του Σκωτικού Τύπου, τα οποία αλληλοκατηγορούνται με βαρύτατες κατηγορίες.
Η πλευρά Ντε Σιγούρα κατηγορεί την πλευρά Μανέα για πραξικόπημα και νόσφιση εξουσίας από τον άνθρωπο που διέλυσε τον Ελληνικό Τεκτονισμό, κατονομάζουν τον περί τον Μανέα ύπατο συμβούλιο, ως ύπατο – μαιμού και αρνούνται να προσέλθουν σε εργασίες εργαστηρίων υπ’ αυτόν. Υποστηρίζουν ότι με την σύμπραξη ανθρώπων που κατηγορούνται για σοβαρά ποινικά αδικήματα, που απασχόλησαν τον τύπο για σκάνδαλα σε δημόσιες προμήθειες του Υπουργείου Παιδείας, που κάνουν μπίζνες στα Σκόπια αλλά και με την μεταγενέστερη στήριξη των όσων παρανόμως έλαβαν τον 33 βαθμό μεταξύ των οποίων, άνθρωποι ανήκοντες στο τάγμα λιγότερο από οκτώ χρόνια, άγνωστοι η μηδαμινής προσφοράς, επιχειρήθηκε το πραξικόπημα αυτό της παράνομης εκδίωξης και διαγραφής του νομίμως εκλεγέντος και εγκατασταθέντος υπάτου ταξιάρχη.
Παράλληλα η πλευρά Μανέα προσπαθεί με συγκεντρώσεις και εγκυκλίους να πείσει για την νομιμότητα της ύπαρξης της και την αναγκαιότητα διαγραφής του πρώην ύπατου ταξιάρχη.
Ενημερωτικές επιστολές για όλα αυτά στέλνονται στα ανά τον κόσμο Ύπατα Συμβούλια.
Εμείς τι άλλο να πούμε από το να εκφράσουμε την λύπη μας .
ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΣΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΜΑΝΕΑ
Μεγαλώνει συνεχώς η αγανάκτηση και η αποδοκιμασία για τις πραξικοπηματικές και διαχαστικές ενέργειες του Χρ. Μανέα και των περί αυτόν.
Ήδη από το κέντρο και την επαρχία εκδηλώνονται ζωηρές αντιδράσεις για το βίο και την πολιτεία του ανθρώπου που οδήγησε το Τάγμα στο διχασμό του 1986 και την απαξίωσή του τα επόμενα χρόνια.
«Χάσαμε τόσους εκλεκτούς αδελφούς και γίναμε περίγελως διεθνώς με το σχίσμα, τις ψευτοδίκες και την απαναγνώριση τότε για να ποζάρει στα κανάλια ο αρχολίπαρος- δεν θα τον αφήσουμε να μας αποτελειώσει για να κάνει το κέφι του-πετάξτε τον έξω» λένε παλιοί, μετριοπαθείς και καταξιωμένοι Τέκτονες που βλέπουν τον εφιάλτη του 1986 να επανέρχεται δριμύτερος.
Παράλληλα μηνύματα συμπαράστασης και αναγνώρισης από το εσωτερικό και το εξωτερικό καταφθάνουν στον Ύπατο Ταξιάρχη Ραφαήλ Ντε Σιγούρα, ο οποίος σύντομα θα γνωστοποιήσει τη νέα σύνθεση του Υπάτου Συμβουλίου του 33ο για την Ελλάδα.
Ήδη από το κέντρο και την επαρχία εκδηλώνονται ζωηρές αντιδράσεις για το βίο και την πολιτεία του ανθρώπου που οδήγησε το Τάγμα στο διχασμό του 1986 και την απαξίωσή του τα επόμενα χρόνια.
«Χάσαμε τόσους εκλεκτούς αδελφούς και γίναμε περίγελως διεθνώς με το σχίσμα, τις ψευτοδίκες και την απαναγνώριση τότε για να ποζάρει στα κανάλια ο αρχολίπαρος- δεν θα τον αφήσουμε να μας αποτελειώσει για να κάνει το κέφι του-πετάξτε τον έξω» λένε παλιοί, μετριοπαθείς και καταξιωμένοι Τέκτονες που βλέπουν τον εφιάλτη του 1986 να επανέρχεται δριμύτερος.
Παράλληλα μηνύματα συμπαράστασης και αναγνώρισης από το εσωτερικό και το εξωτερικό καταφθάνουν στον Ύπατο Ταξιάρχη Ραφαήλ Ντε Σιγούρα, ο οποίος σύντομα θα γνωστοποιήσει τη νέα σύνθεση του Υπάτου Συμβουλίου του 33ο για την Ελλάδα.
ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΘΕΝΗ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΥΠΑΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
Μ.Β.
To Ελληνικό Ύπατο Συμβούλιο του 33ο του Α.Α.Σ.Τ. ήταν ένα τεκτονικό σώμα το οποίο δεν είχε πρωταγωνιστήσει στην κατηφόρα της έκπτωσης και της απαξίωσης, όπως έγινε με άλλα σώματα.
Έστω και με αυτό τον τρόπο είχε να επιδείξει αν όχι ουσιαστικές επιτυχίες τουλάχιστον αξιοπρέπεια και σεβασμό, ιδιότητες που αντανακλούσαν και στα περισσότερα των κατ’ ιδίαν μελών του, που έτσι ξεχώριζαν στην εκτίμηση και την αγάπη των αδελφών.
Οι παλαιότεροι των Τεκτόνων έχουν μέσα τους το θαυμασμό και την ευγνωμοσύνη στους αείμνηστους αλλά και ζώντες δασκάλους του 33ο.
Δυστυχώς η γενικότερη κρίση αξιών και θεσμών ήταν μοιραίο να επιπέσει και στο ιστορικό αυτό τεκτονικό σώμα και να «αξιωθούμε» να βιώσουμε την οδύνη μιας ακόμη απώλειας, που προκάλεσαν τα όσα ακραία συνέβησαν στους κόλπους του.
Μέχρις εδώ συμφωνούμε όλοι μας.
Η διαφωνία και ο διχασμός ξεκινά από τη στιγμή που ο καθένας μας θα προσπαθήσει να φορτώσει στον άλλον το βάρος των ευθυνών του αχρείου εταίρου, λησμονώντας το συμβολισμό της έγερσης του Διδασκάλου που θα επακολουθήσει λυτρωτικά κι ελπιδοφόρα.
Κανένας δεν μπορεί από μόνος του. Μόνο όλοι μαζί μπορούμε να εγείρουμε εκείνον που έπεσε από τα λάθη, τις πράξεις η τις παραλείψεις όλων μας.
Όλοι μαζί πρέπει να ενωθούμε σε μια δυναμική συνέργεια για την απόκρουση όσων γκρεμίζουν τα όνειρα και συντρίβουν την αξιοπρέπεια και την ελπίδα μας.
Κι αν ο ναός καταστράφηκε και τα παλλάδια ερήμωσαν, εμείς να σηκώσουμε μεγαλοπρεπέστερα.
Μόνο όλοι μαζί μπορούμε να εγείρουμε το Διδάσκαλο.
Με τις σκέψεις αυτές προτρέπουμε και ενθαρρύνουμε οποιαδήποτε συμβιβαστική προσπάθεια, που θα αποκαθιστούσε την ενότητα και την αξιοπρέπεια στο ιστορικό Τεκτονικό σώμα.
Παραμονές του 2009 στην Αθήνα
Δημοσθένης Δημόπουλος
To Ελληνικό Ύπατο Συμβούλιο του 33ο του Α.Α.Σ.Τ. ήταν ένα τεκτονικό σώμα το οποίο δεν είχε πρωταγωνιστήσει στην κατηφόρα της έκπτωσης και της απαξίωσης, όπως έγινε με άλλα σώματα.
Έστω και με αυτό τον τρόπο είχε να επιδείξει αν όχι ουσιαστικές επιτυχίες τουλάχιστον αξιοπρέπεια και σεβασμό, ιδιότητες που αντανακλούσαν και στα περισσότερα των κατ’ ιδίαν μελών του, που έτσι ξεχώριζαν στην εκτίμηση και την αγάπη των αδελφών.
Οι παλαιότεροι των Τεκτόνων έχουν μέσα τους το θαυμασμό και την ευγνωμοσύνη στους αείμνηστους αλλά και ζώντες δασκάλους του 33ο.
Δυστυχώς η γενικότερη κρίση αξιών και θεσμών ήταν μοιραίο να επιπέσει και στο ιστορικό αυτό τεκτονικό σώμα και να «αξιωθούμε» να βιώσουμε την οδύνη μιας ακόμη απώλειας, που προκάλεσαν τα όσα ακραία συνέβησαν στους κόλπους του.
Μέχρις εδώ συμφωνούμε όλοι μας.
Η διαφωνία και ο διχασμός ξεκινά από τη στιγμή που ο καθένας μας θα προσπαθήσει να φορτώσει στον άλλον το βάρος των ευθυνών του αχρείου εταίρου, λησμονώντας το συμβολισμό της έγερσης του Διδασκάλου που θα επακολουθήσει λυτρωτικά κι ελπιδοφόρα.
Κανένας δεν μπορεί από μόνος του. Μόνο όλοι μαζί μπορούμε να εγείρουμε εκείνον που έπεσε από τα λάθη, τις πράξεις η τις παραλείψεις όλων μας.
Όλοι μαζί πρέπει να ενωθούμε σε μια δυναμική συνέργεια για την απόκρουση όσων γκρεμίζουν τα όνειρα και συντρίβουν την αξιοπρέπεια και την ελπίδα μας.
Κι αν ο ναός καταστράφηκε και τα παλλάδια ερήμωσαν, εμείς να σηκώσουμε μεγαλοπρεπέστερα.
Μόνο όλοι μαζί μπορούμε να εγείρουμε το Διδάσκαλο.
Με τις σκέψεις αυτές προτρέπουμε και ενθαρρύνουμε οποιαδήποτε συμβιβαστική προσπάθεια, που θα αποκαθιστούσε την ενότητα και την αξιοπρέπεια στο ιστορικό Τεκτονικό σώμα.
Παραμονές του 2009 στην Αθήνα
Δημοσθένης Δημόπουλος
ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΣΕΒΟΝΤΑΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΟΥΣ
To Ελληνικό Τεκτονικό Forum έχει υποστηρίξει την ευθεία και ολοκληρωτική αντίθεσή του στις διοικήσεις των Ελληνικών Τεκτονικών σωμάτων.
Τις θεωρεί υπεύθυνες για την έκπτωση και απαξίωση του Ελληνικού Ελευθεροτεκτονισμού και τεκμηριώνει την άποψή του με πλήθος αναφορών σε γεγονότα και επιχειρήματα στην ήδη υπάρχουσα αρθρογραφία του.
Για μεγάλο χρονικό διάστημα τα κύρια ερωτήματά του για την περιφρόνηση της πατριωτικής παράδοσης και την ενότητα του Ελληνικού Τεκτονισμού παραμένουν αναπάντητα με εκκωφαντικό τρόπο.
Τα άρθρα μας για τα παραπάνω θέματα έχουν κατακλύσει το διαδίκτυο και έχουν γίνει κτήμα εκατοντάδων χιλιάδων αναγνωστών. Μια απλή έρευνα με την μηχανή αναζήτησης του google στις λέξεις Ελληνικό Τεκτονικό Forum δείχνει τη δύναμη της αλήθειας στον ανελέητο χώρο του διαδικτύου.
Ήδη οι διοικήσεις των Ελληνικών Τεκτονικών Σωμάτων πανικόβλητες σπεύδουν να εξαπολύσουν εκστρατεία κινδυνολογίας κατά του Forum και των συνεργατών του, είτε επίσημα με λόγους τους σε συνελεύσεις, είτε ανεπίσημα μιλώντας «στο αυτί» του ακροατή τους.
Το πιο συνηθισμένο είναι να λένε στις συνελεύσεις και στα επίσημα όργανά τους ότι τις επίσημες θέσεις τους τις εκφράζουν αυτοί και οι αδελφοί να είναι προσεκτικοί στις ιστοσελίδες, ιστολόγια κλπ.
Εμείς με τη σειρά μας συμφωνούμε απόλυτα μαζί τους στο ότι τις επίσημες θέσεις τους τις εκφράζουν οι ίδιοι αλλά προληπτική λογοκρισία δεν μπορούμε να κάνουμε για τον απλούστατο λόγο ότι απευθυνόμαστε σε διαφορετικό κοινό.
Το δικό τους κοινό ίσως μπορεί να διαβουκολείται από την μεθόδευση, την παραπλάνηση, την υπόσχεση «προνομίων και αξιωμάτων» η την απειλή ποινών.
Το δικό μας κοινό ελεύθερα αξιολογεί γεγονότα και κρίσεις χωρίς να δελεάζεται η να απειλείται από οτιδήποτε.
Τόσο η δική μας όσο και των αναγνωστών μας η αρχή είναι αυτό που μας έμαθαν οι Δάσκαλοί μας ότι δηλ. « ο Τεκτονισμός είναι θεσμός προοδευτικός ουδέν θέτων όριον εν τη αναζητήσει της αληθείας.» kai τη μετάδοσή της.
Μέσα στον πανικό τους δεν αντιλαμβάνονται ότι με το να ασκούν τέτοιου είδους προληπτική λογοκρισία υποτιμούν και απαξιώνουν τους ανθρώπους προς τους οποίους απευθύνονται γιατί προσπαθούν να περιορίσουν την ελευθερία τους και γιατί τους λένε κατάμουτρα ότι δεν έχουν εμπιστοσύνη στην αμερόληπτη κρίση τους.
Αυτός είναι ο σεβασμός και η εκτίμηση που έχουν για τους ανθρώπους τους.
Μετά απ’ αυτά μην περιμένουν από μας ανοχή. Την εξάντλησαν προ πολλού.
Τα πρόσφατα χάλια τους στο ύπατο συμβούλιο, για μια ακόμη φορά δικαίωσαν την θέση μας ότι είναι μοιραίοι και ανίκανοι.
Τις θεωρεί υπεύθυνες για την έκπτωση και απαξίωση του Ελληνικού Ελευθεροτεκτονισμού και τεκμηριώνει την άποψή του με πλήθος αναφορών σε γεγονότα και επιχειρήματα στην ήδη υπάρχουσα αρθρογραφία του.
Για μεγάλο χρονικό διάστημα τα κύρια ερωτήματά του για την περιφρόνηση της πατριωτικής παράδοσης και την ενότητα του Ελληνικού Τεκτονισμού παραμένουν αναπάντητα με εκκωφαντικό τρόπο.
Τα άρθρα μας για τα παραπάνω θέματα έχουν κατακλύσει το διαδίκτυο και έχουν γίνει κτήμα εκατοντάδων χιλιάδων αναγνωστών. Μια απλή έρευνα με την μηχανή αναζήτησης του google στις λέξεις Ελληνικό Τεκτονικό Forum δείχνει τη δύναμη της αλήθειας στον ανελέητο χώρο του διαδικτύου.
Ήδη οι διοικήσεις των Ελληνικών Τεκτονικών Σωμάτων πανικόβλητες σπεύδουν να εξαπολύσουν εκστρατεία κινδυνολογίας κατά του Forum και των συνεργατών του, είτε επίσημα με λόγους τους σε συνελεύσεις, είτε ανεπίσημα μιλώντας «στο αυτί» του ακροατή τους.
Το πιο συνηθισμένο είναι να λένε στις συνελεύσεις και στα επίσημα όργανά τους ότι τις επίσημες θέσεις τους τις εκφράζουν αυτοί και οι αδελφοί να είναι προσεκτικοί στις ιστοσελίδες, ιστολόγια κλπ.
Εμείς με τη σειρά μας συμφωνούμε απόλυτα μαζί τους στο ότι τις επίσημες θέσεις τους τις εκφράζουν οι ίδιοι αλλά προληπτική λογοκρισία δεν μπορούμε να κάνουμε για τον απλούστατο λόγο ότι απευθυνόμαστε σε διαφορετικό κοινό.
Το δικό τους κοινό ίσως μπορεί να διαβουκολείται από την μεθόδευση, την παραπλάνηση, την υπόσχεση «προνομίων και αξιωμάτων» η την απειλή ποινών.
Το δικό μας κοινό ελεύθερα αξιολογεί γεγονότα και κρίσεις χωρίς να δελεάζεται η να απειλείται από οτιδήποτε.
Τόσο η δική μας όσο και των αναγνωστών μας η αρχή είναι αυτό που μας έμαθαν οι Δάσκαλοί μας ότι δηλ. « ο Τεκτονισμός είναι θεσμός προοδευτικός ουδέν θέτων όριον εν τη αναζητήσει της αληθείας.» kai τη μετάδοσή της.
Μέσα στον πανικό τους δεν αντιλαμβάνονται ότι με το να ασκούν τέτοιου είδους προληπτική λογοκρισία υποτιμούν και απαξιώνουν τους ανθρώπους προς τους οποίους απευθύνονται γιατί προσπαθούν να περιορίσουν την ελευθερία τους και γιατί τους λένε κατάμουτρα ότι δεν έχουν εμπιστοσύνη στην αμερόληπτη κρίση τους.
Αυτός είναι ο σεβασμός και η εκτίμηση που έχουν για τους ανθρώπους τους.
Μετά απ’ αυτά μην περιμένουν από μας ανοχή. Την εξάντλησαν προ πολλού.
Τα πρόσφατα χάλια τους στο ύπατο συμβούλιο, για μια ακόμη φορά δικαίωσαν την θέση μας ότι είναι μοιραίοι και ανίκανοι.
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΥ ΣΤΑΘΗΣ ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
Ο σοφός συγκατανεύει ενίοτε
εις το να αποδεχθεί τίτλους.
Μόνον ο ανόητος όμως φαντάζεται
ότι έχουν αυτοί πραγματική αξία.
Goldsmith
Η ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΚΑΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΩΝ
Τα εσωτερικά συστήματα - και σαν τέτοιο βλέπω τον τεκτονισμό - έχουν πάντα δικλείδες ασφαλιστικές ή παγίδες με τις οποίες αποβάλλουν ή συλλαμβάνουν τους παρείσακτους. Έχουν δηλαδή πέρα από τις συμβατικές μυήσεις και «ουσιαστικές» και μη επισημασμένες «δοκιμασίες» γι’ αυτούς που πρέπει να ταλανισθεί περισσότερο και να βεβαιωθεί η «ψυχική τους αντοχή». Και οι δοκιμασίες αυτές δεν έχουν φυσικά καμιά ομοιότητα με τους εξωτερικούς τύπους μύησης των διαφόρων βαθμών.
Μια από τις πιο περίτεχνες δοκιμασίες στις οποίες υποβάλλει τα μέλη του ο Τεκτονισμός — και μάλιστα με άνεση χρόνου και με αυξανόμενη ένταση - είναι τα αξιώματα, οι τιμές και οι τίτλοι. Ενεργούν ακριβώς όπως οι λάγνες οπτασίες σ’ έναν ασκητή, όπως οι πειρασμοί του Αγίου Αντωνίου στην έρημο του Σινά.
Πραγματικά προβληματίζει και δημιουργεί σύγχυση στον «αδαή» αυτή η φαινομενική αντίφαση που υπάρχει στον τεκτονισμό και που έχει γίνει και αντικείμενο καυστικών σχολών από μέρους των πολεμίων του.
Από τη μια μεριά ο τεκτονισμός είναι ένα σύστημα που διακηρύσσει και απαιτεί από τα μέλη του να υπηρετούν επίμονα την απλότητα, τη μετριοφροσύνη και τη σεμνότητα, είναι ένα σύστημα που διδάσκει τους νεοεισερχόμενους πώς να αντιστέκονται στην επίδειξη, την κουφότητα και την ματαιοδοξία του έξω κόσμου και τα μαθαίνει ή τουλάχιστον προσπαθεί να τα μάθει να στοχεύουν και να επιδιώκουν να συλλάβουν την ουσία των πραγμάτων που είναι πέρα και πάνω από τα φαινόμενα.
Κι από την άλλη μεριά έχει θεσμοθετήσει μία πληθώρα αξιωμάτων που τα περισσότερα από το οποία, πέρα από το ότι είναι αναχρονιστικά, είναι και περιττά ή νεκρά (Σημαιοφόρος, Σφραγιδοφύλαξ, Αρχιτρίκλινος, Καγκελάριος, κ.λ.π). Χρησιμοποιεί επίσης μια σειρά από τίτλους όπως Ένδοξος, Σεβάσμιος, Κραταιότατος, Σοφώτατος, Τρις ισχυρός κ.λ.π. που είναι πολύ εύκολο να θεωρηθούν ότι υπερβαίνουν τα όρια του ανεκτού και δημιουργούν τον κίνδυνο να παρεξηγηθούν ακόμα και από εμάς τους ίδιους.
Παράλληλα ο θεσμός έχει καθιερώσει τιμές μετά βαίων και κλάδων, χαλύβδινες αψίδες, χειροκρουσίες, πομπές και αστέρες και έχει φορτώσει τα στήθη των τεκτόνων με παράσημα, με μετάλλια, με διάσημα, με αναμνηστικά, με περιλαίμια, με ταινίες κ.λ.π.
Και όταν οι άνθρωποι έχουν τον κοινό νου και μια επαφή με την γύρω τους πραγματικότητα, τα δέχονται όλα αυτά σαν ένα εργαλείο του συστήματος και προσπαθούν να συλλάβουν το εσώτερο νόημα και την απώτερη σκοπιμότητά τους.
Όταν οι Τέκτονες έχουν πάρει από τον έξω κόσμο μια ουσιαστική καταξίωση, όταν μεταφέρουν ένα ειδικό βάρος μέσα τους καθώς μπαίνουν στις τεκτονικές στοές, αυτό είναι αρκετό για να σταθμίσει τα εξωτερικά αυτά μέταλλα. Αυτή η βεβαιότητα τους κάνει να μη χάσουν την ισορροπία τους καθώς βαδίζουν με τον ασταθή βηματισμό του εταίρου πάνω στο μωσαϊκό δάπεδο.
Ο αληθινά μυημένος φέρει τα αξιώματα αυτά μόνο σαν πρόσθετα βάρη και καθήκοντα, αποφεύγει να τα προβάλει όσο το δυνατόν και τα αποθέτει με την ίδια σεμνότητα με την οποία τα έχει αναλάβει. Και όχι μόνο αυτό. Έχει χρέος με σοφία και επιδεξιότητα να προετοιμάσει εκείνους που θα τον διαδεχτούν. Και τα παραδίδει με μεγάλη ανακούφιση και ευδαιμονία, γιατί έτσι προετοιμάζεται να δεχτεί τη μεγάλη μύηση του θανάτου, κατά τη στιγμή της οποίας πρέπει να δείξει την ίδια συμπεριφορά.
Τα τεκτονικά αξιώματα όχι μόνο δεν συγκρίνονται με την οποιαδήποτε κοσμική εξουσία από την οποία φαίνεται απλώς ότι είναι δάνεια (κανείς τελικά δεν μπορεί να αποφανθεί ποιος δάνεισε ποιόν) όχι μόνο δεν αναφέρονται σε φυσικές καταστάσεις ή ιδιότητες αλλιώς θα ήταν πρόκληση να προσφωνείται Τρις Ισχυρός ένας γέρων όχι μόνον δεν αποπνέουν αυθεντία εξωτερική και επιβολή, αλλά κυρίως είναι συνεχείς και σκληρές υπομνήσεις της φυσικής, της ηθικής και της πνευματικής μας ατέλειας και καυστικές αναφορές σε εκείνο στο οποίο κάποτε πρέπει να φτάσουμε.
Ο τίτλος του «Σεβάσμιου» σε παρακολουθεί σε όλες τις εκδηλώσεις σου και σου θυμίζει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια που είναι ο κλήρος και η δικαίωση του κάθε όντος.
Τα αξιώματα είναι βάρη ασήκωτα, τα αξιώματα μας κραυγάζουν συνεχώς, όπως κραύγαζε ο δούλος πίσω από το άρμα του Καίσαρα που πήγαινε να τον εξαπατήσει την ώρα του θριάμβου του, η ματαιοδοξία, ότι είμαστε μικροί, ανόητοι και θνητοί.
Η ευθεία πάνω στο μωσαϊκό δάπεδο που χωρίζει τις μέλαινες από τις λευκές ψηφίδες και που πρέπει να βαδίσει κάποτε ο μύστης, είναι τόσο στενή όσο και η πύλη του θανάτου. Τα αξιώματα, ούτε στην ιδεατή τους μορφή δεν μπορούν να διέλθουν απ’ αυτή.
Αντίθετα, ο κούφος άνθρωπος γοητεύεται από τη λάμψη των αξιωμάτων και μόνο, σέρνεται επίμονα προς αυτά, είναι έτοιμος να υποστεί ταπεινώσεις και προσβολές για να τα αποκτήσει. Όταν το σύστημα είναι χαλαρό, η επιμονή και η φορτικότητα αποδίδουν και τα αξιώματα, καθώς οι σεμνοί τα αποποιούνται, παραδίδονται στους επιτήδειους και τους ματαιόδοξους.
Κι αυτοί αρπάζονται κυριολεκτικά απ’ αυτά, τους δίνουν κοσμική διάσταση και αξία, γιατί ποτέ δεν τη γεύτηκαν στον έξω κόσμο και ταυτίζονται με τα φτηνά τους γνωρίσματα.
Μεταβάλλουν άρδην στάση και συμπεριφορά και από αυλοκόλακες γίνονται αλαζόνες και απρόσιτοι.
Στο επόμενο στάδιο αυτοδιορίζονται οι μεγάλοι προστάτες και οι αυστηροί τηρητές δήθεν μιας παράδοσης που φυσικά αγνοούν και βλέπουν παντού και υποψιάζονται σφετεριστές του θρόνου τους και συνωμότες. Έτσι με τον ευκολότερο τρόπο χαρακτηρίζουν σαν αιρετικούς και ανορθόδοξους όποιους υποψιαστούν σαν πιθανούς μνηστήρες του μεγαλείου τους.
Όταν λοιπόν δεν υπάρχει μέσα μας έρμα πολύτιμο, όταν έχουν επικαθήσει στη συνείδησή μας και αποτυπωθεί σαν συμπλέγματα και κηλίδες, η ημιμάθεια, η αλαζονία και ο εγωισμός, τα αποψιλωμένα από κάθε ουσιαστικό περιεχόμενο πια αυτά αξιώματα και στοιχεία παρουσιάζουν την άλλη τους, την τιμωρό ιδιότητα, γίνονται αληθινοί καταλύτες, εναύσματα παθών, βάρη δυσβάστακτα, μεγεθυντές ασχημιών ή σκηνοθέτες κωμικών καταστάσεων. Και όχι μόνο αυτό.
Αλλά με βεβαιότητα, όταν οι παρείσακτοι πληθυνθούν και από ένστικτο συσπειρωθούν και δημιουργήσουν κατεστημένες ομάδες μια μετατόπιση του κέντρου βάρους του συστήματος προκαλείται που το καταντάει θεατρικά κακόμοιρο, εξώστροφο και ανενεργό. Τότε του αποστερεί την αυθεντία και την παράδοση που το προστατεύουν
Έτσι όταν το όριο του ανεκτού ξεπεραστεί, πυροδοτούνται αντιδράσεις αλυσιδωτές, τα αξιώματα προκαλούν θλιβερά παραληρήματα στήνουν ανεμόμυλους που βασανίζουν και φοβίζουν τους άμοιρους Δον Κιχώτες που τα υπηρετούν.
Αυτή η γενικώτερη πια ανισορροπία που έχει δημιουργηθεί φορτίζει κατά κανόνα οριακά το σύστημα και το οδηγεί τελικά σε μια τραγωδία και ενδεχόμενα σε μια κάθαρση.
Αυτός είναι ο μόνος σωτήριος και λειτουργικός λόγος για τον οποίο υπάρχουν τόσα πολλά και επάλληλα αξιώματα στον Τεκτονισμό.
εις το να αποδεχθεί τίτλους.
Μόνον ο ανόητος όμως φαντάζεται
ότι έχουν αυτοί πραγματική αξία.
Goldsmith
Η ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΚΑΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΩΝ
Τα εσωτερικά συστήματα - και σαν τέτοιο βλέπω τον τεκτονισμό - έχουν πάντα δικλείδες ασφαλιστικές ή παγίδες με τις οποίες αποβάλλουν ή συλλαμβάνουν τους παρείσακτους. Έχουν δηλαδή πέρα από τις συμβατικές μυήσεις και «ουσιαστικές» και μη επισημασμένες «δοκιμασίες» γι’ αυτούς που πρέπει να ταλανισθεί περισσότερο και να βεβαιωθεί η «ψυχική τους αντοχή». Και οι δοκιμασίες αυτές δεν έχουν φυσικά καμιά ομοιότητα με τους εξωτερικούς τύπους μύησης των διαφόρων βαθμών.
Μια από τις πιο περίτεχνες δοκιμασίες στις οποίες υποβάλλει τα μέλη του ο Τεκτονισμός — και μάλιστα με άνεση χρόνου και με αυξανόμενη ένταση - είναι τα αξιώματα, οι τιμές και οι τίτλοι. Ενεργούν ακριβώς όπως οι λάγνες οπτασίες σ’ έναν ασκητή, όπως οι πειρασμοί του Αγίου Αντωνίου στην έρημο του Σινά.
Πραγματικά προβληματίζει και δημιουργεί σύγχυση στον «αδαή» αυτή η φαινομενική αντίφαση που υπάρχει στον τεκτονισμό και που έχει γίνει και αντικείμενο καυστικών σχολών από μέρους των πολεμίων του.
Από τη μια μεριά ο τεκτονισμός είναι ένα σύστημα που διακηρύσσει και απαιτεί από τα μέλη του να υπηρετούν επίμονα την απλότητα, τη μετριοφροσύνη και τη σεμνότητα, είναι ένα σύστημα που διδάσκει τους νεοεισερχόμενους πώς να αντιστέκονται στην επίδειξη, την κουφότητα και την ματαιοδοξία του έξω κόσμου και τα μαθαίνει ή τουλάχιστον προσπαθεί να τα μάθει να στοχεύουν και να επιδιώκουν να συλλάβουν την ουσία των πραγμάτων που είναι πέρα και πάνω από τα φαινόμενα.
Κι από την άλλη μεριά έχει θεσμοθετήσει μία πληθώρα αξιωμάτων που τα περισσότερα από το οποία, πέρα από το ότι είναι αναχρονιστικά, είναι και περιττά ή νεκρά (Σημαιοφόρος, Σφραγιδοφύλαξ, Αρχιτρίκλινος, Καγκελάριος, κ.λ.π). Χρησιμοποιεί επίσης μια σειρά από τίτλους όπως Ένδοξος, Σεβάσμιος, Κραταιότατος, Σοφώτατος, Τρις ισχυρός κ.λ.π. που είναι πολύ εύκολο να θεωρηθούν ότι υπερβαίνουν τα όρια του ανεκτού και δημιουργούν τον κίνδυνο να παρεξηγηθούν ακόμα και από εμάς τους ίδιους.
Παράλληλα ο θεσμός έχει καθιερώσει τιμές μετά βαίων και κλάδων, χαλύβδινες αψίδες, χειροκρουσίες, πομπές και αστέρες και έχει φορτώσει τα στήθη των τεκτόνων με παράσημα, με μετάλλια, με διάσημα, με αναμνηστικά, με περιλαίμια, με ταινίες κ.λ.π.
Και όταν οι άνθρωποι έχουν τον κοινό νου και μια επαφή με την γύρω τους πραγματικότητα, τα δέχονται όλα αυτά σαν ένα εργαλείο του συστήματος και προσπαθούν να συλλάβουν το εσώτερο νόημα και την απώτερη σκοπιμότητά τους.
Όταν οι Τέκτονες έχουν πάρει από τον έξω κόσμο μια ουσιαστική καταξίωση, όταν μεταφέρουν ένα ειδικό βάρος μέσα τους καθώς μπαίνουν στις τεκτονικές στοές, αυτό είναι αρκετό για να σταθμίσει τα εξωτερικά αυτά μέταλλα. Αυτή η βεβαιότητα τους κάνει να μη χάσουν την ισορροπία τους καθώς βαδίζουν με τον ασταθή βηματισμό του εταίρου πάνω στο μωσαϊκό δάπεδο.
Ο αληθινά μυημένος φέρει τα αξιώματα αυτά μόνο σαν πρόσθετα βάρη και καθήκοντα, αποφεύγει να τα προβάλει όσο το δυνατόν και τα αποθέτει με την ίδια σεμνότητα με την οποία τα έχει αναλάβει. Και όχι μόνο αυτό. Έχει χρέος με σοφία και επιδεξιότητα να προετοιμάσει εκείνους που θα τον διαδεχτούν. Και τα παραδίδει με μεγάλη ανακούφιση και ευδαιμονία, γιατί έτσι προετοιμάζεται να δεχτεί τη μεγάλη μύηση του θανάτου, κατά τη στιγμή της οποίας πρέπει να δείξει την ίδια συμπεριφορά.
Τα τεκτονικά αξιώματα όχι μόνο δεν συγκρίνονται με την οποιαδήποτε κοσμική εξουσία από την οποία φαίνεται απλώς ότι είναι δάνεια (κανείς τελικά δεν μπορεί να αποφανθεί ποιος δάνεισε ποιόν) όχι μόνο δεν αναφέρονται σε φυσικές καταστάσεις ή ιδιότητες αλλιώς θα ήταν πρόκληση να προσφωνείται Τρις Ισχυρός ένας γέρων όχι μόνον δεν αποπνέουν αυθεντία εξωτερική και επιβολή, αλλά κυρίως είναι συνεχείς και σκληρές υπομνήσεις της φυσικής, της ηθικής και της πνευματικής μας ατέλειας και καυστικές αναφορές σε εκείνο στο οποίο κάποτε πρέπει να φτάσουμε.
Ο τίτλος του «Σεβάσμιου» σε παρακολουθεί σε όλες τις εκδηλώσεις σου και σου θυμίζει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια που είναι ο κλήρος και η δικαίωση του κάθε όντος.
Τα αξιώματα είναι βάρη ασήκωτα, τα αξιώματα μας κραυγάζουν συνεχώς, όπως κραύγαζε ο δούλος πίσω από το άρμα του Καίσαρα που πήγαινε να τον εξαπατήσει την ώρα του θριάμβου του, η ματαιοδοξία, ότι είμαστε μικροί, ανόητοι και θνητοί.
Η ευθεία πάνω στο μωσαϊκό δάπεδο που χωρίζει τις μέλαινες από τις λευκές ψηφίδες και που πρέπει να βαδίσει κάποτε ο μύστης, είναι τόσο στενή όσο και η πύλη του θανάτου. Τα αξιώματα, ούτε στην ιδεατή τους μορφή δεν μπορούν να διέλθουν απ’ αυτή.
Αντίθετα, ο κούφος άνθρωπος γοητεύεται από τη λάμψη των αξιωμάτων και μόνο, σέρνεται επίμονα προς αυτά, είναι έτοιμος να υποστεί ταπεινώσεις και προσβολές για να τα αποκτήσει. Όταν το σύστημα είναι χαλαρό, η επιμονή και η φορτικότητα αποδίδουν και τα αξιώματα, καθώς οι σεμνοί τα αποποιούνται, παραδίδονται στους επιτήδειους και τους ματαιόδοξους.
Κι αυτοί αρπάζονται κυριολεκτικά απ’ αυτά, τους δίνουν κοσμική διάσταση και αξία, γιατί ποτέ δεν τη γεύτηκαν στον έξω κόσμο και ταυτίζονται με τα φτηνά τους γνωρίσματα.
Μεταβάλλουν άρδην στάση και συμπεριφορά και από αυλοκόλακες γίνονται αλαζόνες και απρόσιτοι.
Στο επόμενο στάδιο αυτοδιορίζονται οι μεγάλοι προστάτες και οι αυστηροί τηρητές δήθεν μιας παράδοσης που φυσικά αγνοούν και βλέπουν παντού και υποψιάζονται σφετεριστές του θρόνου τους και συνωμότες. Έτσι με τον ευκολότερο τρόπο χαρακτηρίζουν σαν αιρετικούς και ανορθόδοξους όποιους υποψιαστούν σαν πιθανούς μνηστήρες του μεγαλείου τους.
Όταν λοιπόν δεν υπάρχει μέσα μας έρμα πολύτιμο, όταν έχουν επικαθήσει στη συνείδησή μας και αποτυπωθεί σαν συμπλέγματα και κηλίδες, η ημιμάθεια, η αλαζονία και ο εγωισμός, τα αποψιλωμένα από κάθε ουσιαστικό περιεχόμενο πια αυτά αξιώματα και στοιχεία παρουσιάζουν την άλλη τους, την τιμωρό ιδιότητα, γίνονται αληθινοί καταλύτες, εναύσματα παθών, βάρη δυσβάστακτα, μεγεθυντές ασχημιών ή σκηνοθέτες κωμικών καταστάσεων. Και όχι μόνο αυτό.
Αλλά με βεβαιότητα, όταν οι παρείσακτοι πληθυνθούν και από ένστικτο συσπειρωθούν και δημιουργήσουν κατεστημένες ομάδες μια μετατόπιση του κέντρου βάρους του συστήματος προκαλείται που το καταντάει θεατρικά κακόμοιρο, εξώστροφο και ανενεργό. Τότε του αποστερεί την αυθεντία και την παράδοση που το προστατεύουν
Έτσι όταν το όριο του ανεκτού ξεπεραστεί, πυροδοτούνται αντιδράσεις αλυσιδωτές, τα αξιώματα προκαλούν θλιβερά παραληρήματα στήνουν ανεμόμυλους που βασανίζουν και φοβίζουν τους άμοιρους Δον Κιχώτες που τα υπηρετούν.
Αυτή η γενικώτερη πια ανισορροπία που έχει δημιουργηθεί φορτίζει κατά κανόνα οριακά το σύστημα και το οδηγεί τελικά σε μια τραγωδία και ενδεχόμενα σε μια κάθαρση.
Αυτός είναι ο μόνος σωτήριος και λειτουργικός λόγος για τον οποίο υπάρχουν τόσα πολλά και επάλληλα αξιώματα στον Τεκτονισμό.
ΕΝΑ ΕΚΛΕΚΤΟ ΣΧΟΛΙΟ
ΕΝΑ ΕΚΛΕΚΤΟ ΣΧΟΛΙΟ
Δημοσιεύουμε σε κύρια ανάρτηση το παρακάτω εκλεκτό σχόλιο που είχε την καλοσύνη να μας αποστείλει αδελφός εξαιρετικής παιδείας. Οι όποιες επιφυλάξεις μας σχετικώς με την ουσίαν των γραφομένων, υποχωρούν και την θέση τους καταλαμβάνει ένα μεγάλο ευχαριστώ στον εκλεκτό αδελφό μας, του οποίου το κείμενο έχει ως εξής
Ἔλεος καὶ φόβος ἀδ. μου.
Δι᾿ αὐτῶν θέλουσι λάβῃ τέλος τὰ «παθήματα» τοῦ Σώματος τοῦ Τάγματος. Ἂν πρόκειται διὰ τραγωδίαν, «δι᾿ ἐλέους καὶ φόβου» θὰ περατωθοῦν.
Ἔλεος, δι᾿ ἡμᾶς τοὺς ἰδίους. Φόβος, ὄχι ἀνθρώπων, ἀλλὰ τοῦ ἀντιπεπονθότος. Ἀντιπεπονθὸς ἔφερε τὸν διωκόμενον ὑπὸ τὰ πλήγματα τοῦ διώκτου. Ἀντιπεπονθός, διότι οὗτος (ὁ διωκόμενος) τὸν εἰσήγαγε (δι᾿ ὅσους γνωρίζουν ἢ θυμοῦνται) ἐν τῇ «Ἱερᾷ Αὐτοκρατορίᾳ»...
Σᾶς ἐξορκίζω ἐν ὀνόματι πάσης σπονδῆς τε καὶ ποινῆς ἀκολούθου! Σιγή! Σιγή! Σιγή!
Οἱ Ὕπατοι, οἱ Ἀνθύπατοι, οἱ Πραίτορες, οἱ Τριβοῦνοι, οἱ Λίκτορές των, οἱ παρακοιμώμενοι, οἱ μανδαρῖνοι των, ἔρχονται καὶ ἀπέρχονται.
Ὁπίσω μένει ἡ δυσώδης σποδός, τὰ σεσηπότα σαρκία, τὰ σύμβολα τῆς θνητότητος. Ὅλοι παρωνομάζονται καὶ ὑπόκεινται τῷ φρικωδεστάτῳ «Μακ-Βενάκ».«Debemur Morti, nos nostraque»...
Ὅμως οἱ πτερόεντες θανάσιμοι φθόγγοι, οἱ διαδικτυακῶς τοξευόμενοι, τυποῦνται εἰς ἔντυπα αἴσχους καὶ ἀναγνώσματα τοῦ βεβήλου καὶ χύδην ὄχλου. Καὶ μένουν ὡς «monumenta aere perennius».
Διὰ νὰ μολύνουν, νὰ σήπουν ἐσαεὶ τὸ ἐγρηγορὼς τοῦ Τάγματος.
Αὐτὸς ἐδὼ ὁ ἰστοχῶρος, δύναται νὰ ἀποτελέσῃ κάλλιστον βῆμα ὑψηλῶν πνευματικῶν μαχῶν. Δὲν τοῦ πρέπει ἡ τύχη σοκακίου ἀδολεσχουσῶν οἰκοκυρῶν. Δὲν τοῦ πρέπει τὸ εἶδος τῶν παραθυρίδων τῆς χυδεπιφαύλου τηλοψίας.
Δὲν ἀξίζει, ἀκόμη καὶ τὸ ὄνομα τοῦ πλέον ἀηδοῦς Ταρταρίνου ἀδελφοῦ μας, τοῦ ἀηθεστέρου γλοίματος τοῦ Τάγματός μας, τοῦ πλέον μωροῦ καὶ ματαιοδόξου γέροντος ληρηματίου καὶ οἰηματίου, τοῦ πλέον ταλαιπωροῦντος μας καὶ ἐμποδίζοντος τὴν πλήρωσιν τῶν μεγάλων μας σκοποσήμων, δὲν ἀξίζει νὰ κοινοῦται τοῖς βεβήλοις, νὰ σύρεται ἐν ταῖς τριόδοις.
Ἄφετε αὐτοὺς καὶ τιμωρήσατέ τους, διὰ τοῦ μόνου τρόπου, τοῦ μασωνικωτέρου. Βυθίσατέ τους εἰς τὴν ἀκαταληψίαν. Εἶναι βέβαιον ὅτι τοὺς ἀναμένει ἡ ἀνυποληψία.
Ἐπιμείνατε εἰς ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα οὗτοι δὲν κατενόησαν ποτέ. Τὰ ὑψηλά!
Ἀνεβάζετε συνεχῶς τὸν πήχυν μέχρις ἐκεῖ, ὅπου οἱ ἐρριζωμμένοι πόδες των νὰ μὴν δύνανται νὰ φθάσουν. Ἡ κατεσκληκυία νόησίς των, ἡ πεπαιδευμένη μόνον εἰς τὰς βλακώδεις δρέψεις ἀηδῶν τιμητικῶν ὀμφάκων, θέλει καμφθῇ ἐπὶ τέλους, ὅταν ὁ εἷς μετὰ τὸν ἄλλον θὰ πλησιάζουν τὴν ὑπερτάτην μύησιν, τὴν ἄφευκτον, τὴν ἀλάστορα καὶ ἡ μνήμη των θὰ χαθῇ. Οὐδεὶς Ὀδυσσεὺς θέλει κατέλθῃ πρὸς αὐτοὺς μετ᾿ ἐριφίου μνήμονος θυσίας.
Τὸ Τάγμα ὅμως;Τὸ Τάγμα θὰ ὑπάρχῃ.
Ὅπου καὶ ἂν εἶσθε ἀδ.ἀδ. μου. Γρηγορῆτε καὶ φυλάττεσθε «μὴ τις ἐν στίβῳ βροτῶν...».
Δὲν συμβαίνει τίποτε, πάρεξ ὡς λέγῃ ὁ ἀδ. μας Μᾶρκος Αὐρήλιος, «Πομπῆς κενοσπουδία, ἐπὶ σκηνῆς δράματα, ποίμνια, ἀγέλαι, διαδορατισμοί, κυνιδίοις ὀστάριον ἐριμένον, ψωμίον εἰς τὰς τῶν ἰχθύων δεξαμενάς, μυρμήκων ταλαιπωρίαι καὶ ἀχθοφορίαι, μυιδίων ἐπτοημένων διαδρομαί, σιγιλλάρια νευροσπαστούμενα. χρὴ οὖν τούτοις εὐμενῶς μὲν καὶ μὴ καταφρυαττόμενον ἑστάναι, παρακολουθεῖν μέντοι, ὅτι τοσούτου ἄξιος ἕκαστός ἐστιν, ὅσου ἄξιά ἐστι ταῦτα, περὶ ἃ ἐσπούδακεν...».
Ὁ Γέρων Falck.
Δημοσιεύουμε σε κύρια ανάρτηση το παρακάτω εκλεκτό σχόλιο που είχε την καλοσύνη να μας αποστείλει αδελφός εξαιρετικής παιδείας. Οι όποιες επιφυλάξεις μας σχετικώς με την ουσίαν των γραφομένων, υποχωρούν και την θέση τους καταλαμβάνει ένα μεγάλο ευχαριστώ στον εκλεκτό αδελφό μας, του οποίου το κείμενο έχει ως εξής
Ἔλεος καὶ φόβος ἀδ. μου.
Δι᾿ αὐτῶν θέλουσι λάβῃ τέλος τὰ «παθήματα» τοῦ Σώματος τοῦ Τάγματος. Ἂν πρόκειται διὰ τραγωδίαν, «δι᾿ ἐλέους καὶ φόβου» θὰ περατωθοῦν.
Ἔλεος, δι᾿ ἡμᾶς τοὺς ἰδίους. Φόβος, ὄχι ἀνθρώπων, ἀλλὰ τοῦ ἀντιπεπονθότος. Ἀντιπεπονθὸς ἔφερε τὸν διωκόμενον ὑπὸ τὰ πλήγματα τοῦ διώκτου. Ἀντιπεπονθός, διότι οὗτος (ὁ διωκόμενος) τὸν εἰσήγαγε (δι᾿ ὅσους γνωρίζουν ἢ θυμοῦνται) ἐν τῇ «Ἱερᾷ Αὐτοκρατορίᾳ»...
Σᾶς ἐξορκίζω ἐν ὀνόματι πάσης σπονδῆς τε καὶ ποινῆς ἀκολούθου! Σιγή! Σιγή! Σιγή!
Οἱ Ὕπατοι, οἱ Ἀνθύπατοι, οἱ Πραίτορες, οἱ Τριβοῦνοι, οἱ Λίκτορές των, οἱ παρακοιμώμενοι, οἱ μανδαρῖνοι των, ἔρχονται καὶ ἀπέρχονται.
Ὁπίσω μένει ἡ δυσώδης σποδός, τὰ σεσηπότα σαρκία, τὰ σύμβολα τῆς θνητότητος. Ὅλοι παρωνομάζονται καὶ ὑπόκεινται τῷ φρικωδεστάτῳ «Μακ-Βενάκ».«Debemur Morti, nos nostraque»...
Ὅμως οἱ πτερόεντες θανάσιμοι φθόγγοι, οἱ διαδικτυακῶς τοξευόμενοι, τυποῦνται εἰς ἔντυπα αἴσχους καὶ ἀναγνώσματα τοῦ βεβήλου καὶ χύδην ὄχλου. Καὶ μένουν ὡς «monumenta aere perennius».
Διὰ νὰ μολύνουν, νὰ σήπουν ἐσαεὶ τὸ ἐγρηγορὼς τοῦ Τάγματος.
Αὐτὸς ἐδὼ ὁ ἰστοχῶρος, δύναται νὰ ἀποτελέσῃ κάλλιστον βῆμα ὑψηλῶν πνευματικῶν μαχῶν. Δὲν τοῦ πρέπει ἡ τύχη σοκακίου ἀδολεσχουσῶν οἰκοκυρῶν. Δὲν τοῦ πρέπει τὸ εἶδος τῶν παραθυρίδων τῆς χυδεπιφαύλου τηλοψίας.
Δὲν ἀξίζει, ἀκόμη καὶ τὸ ὄνομα τοῦ πλέον ἀηδοῦς Ταρταρίνου ἀδελφοῦ μας, τοῦ ἀηθεστέρου γλοίματος τοῦ Τάγματός μας, τοῦ πλέον μωροῦ καὶ ματαιοδόξου γέροντος ληρηματίου καὶ οἰηματίου, τοῦ πλέον ταλαιπωροῦντος μας καὶ ἐμποδίζοντος τὴν πλήρωσιν τῶν μεγάλων μας σκοποσήμων, δὲν ἀξίζει νὰ κοινοῦται τοῖς βεβήλοις, νὰ σύρεται ἐν ταῖς τριόδοις.
Ἄφετε αὐτοὺς καὶ τιμωρήσατέ τους, διὰ τοῦ μόνου τρόπου, τοῦ μασωνικωτέρου. Βυθίσατέ τους εἰς τὴν ἀκαταληψίαν. Εἶναι βέβαιον ὅτι τοὺς ἀναμένει ἡ ἀνυποληψία.
Ἐπιμείνατε εἰς ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα οὗτοι δὲν κατενόησαν ποτέ. Τὰ ὑψηλά!
Ἀνεβάζετε συνεχῶς τὸν πήχυν μέχρις ἐκεῖ, ὅπου οἱ ἐρριζωμμένοι πόδες των νὰ μὴν δύνανται νὰ φθάσουν. Ἡ κατεσκληκυία νόησίς των, ἡ πεπαιδευμένη μόνον εἰς τὰς βλακώδεις δρέψεις ἀηδῶν τιμητικῶν ὀμφάκων, θέλει καμφθῇ ἐπὶ τέλους, ὅταν ὁ εἷς μετὰ τὸν ἄλλον θὰ πλησιάζουν τὴν ὑπερτάτην μύησιν, τὴν ἄφευκτον, τὴν ἀλάστορα καὶ ἡ μνήμη των θὰ χαθῇ. Οὐδεὶς Ὀδυσσεὺς θέλει κατέλθῃ πρὸς αὐτοὺς μετ᾿ ἐριφίου μνήμονος θυσίας.
Τὸ Τάγμα ὅμως;Τὸ Τάγμα θὰ ὑπάρχῃ.
Ὅπου καὶ ἂν εἶσθε ἀδ.ἀδ. μου. Γρηγορῆτε καὶ φυλάττεσθε «μὴ τις ἐν στίβῳ βροτῶν...».
Δὲν συμβαίνει τίποτε, πάρεξ ὡς λέγῃ ὁ ἀδ. μας Μᾶρκος Αὐρήλιος, «Πομπῆς κενοσπουδία, ἐπὶ σκηνῆς δράματα, ποίμνια, ἀγέλαι, διαδορατισμοί, κυνιδίοις ὀστάριον ἐριμένον, ψωμίον εἰς τὰς τῶν ἰχθύων δεξαμενάς, μυρμήκων ταλαιπωρίαι καὶ ἀχθοφορίαι, μυιδίων ἐπτοημένων διαδρομαί, σιγιλλάρια νευροσπαστούμενα. χρὴ οὖν τούτοις εὐμενῶς μὲν καὶ μὴ καταφρυαττόμενον ἑστάναι, παρακολουθεῖν μέντοι, ὅτι τοσούτου ἄξιος ἕκαστός ἐστιν, ὅσου ἄξιά ἐστι ταῦτα, περὶ ἃ ἐσπούδακεν...».
Ὁ Γέρων Falck.
ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΕΚΛΕΚΤΟ ΣΧΟΛΙΟ
Δημοσιοποιύμε στο χώρο των κυρίων αναρτήσεων ένα ακόμη εκλεκτό σχόλιο διακεκριμένου αδελφού.
Οι επί της ουσίας αντιρρήσεις -και είναι πολλές- των συνεργατών του FORUM δεν αναιρούν την ιδιαίτερη προβολή του σχολίου αυτού, ώστε να αναπτυχθεί ένας δημιουργικός και υψηλού επιπέδου διάλογος.
Αδελφοί μου, Η ιστοσελίδα αυτή μέχρι σήμερα έδωσε χώρο σε αδελφούς να εκφράσουν ελεύθερα διαμαρτυρίες, παραπόνα και καταγγελίες με έναν τρόπο πρωτόγνωρο για την ελληνική πραγματικότητα. Αναμενόμενο γιατί εισερχόμεθα με την δέουσα (ελληνική) καθυστέρηση στον μαγικό κόσμο της κυβερνο ελευθερίας.Όμως μετά τις πρόσφατες δημοσιεύσεις και εν όψει άλλων που ακούω ότι θα επακολουθήσουν μήπως πρέπει ψύχραιμα να δούμε τι έχει γίνει;Οι πρώτες καταγγελίες του Ραφαήλ ντε Σιγούρα είχαν δημοσιευτεί στο Φόρουμ προερχόμενα κατά δήλωση του Φόρουμ από «άγνωστη» πηγή. Ο ίδιος ο ντε Σιγούρα ήδη περασμένης ηλικίας είναι βέβαιο ότι δεν γνωρίζει ούτε πως μπαίνει στο ρεύμα ένα pc. Ωφελήθηκε ο ίδιος πέρα από την δημοσιοποίηση της υπόθεσης; Κατά τη γνώμη μου, όχι. Δόθηκε τροφή για την – παράνομη, κατάπτυστη, εξοργιστική, δικαιολογημένη ή όπως αλλιώς θέλετε να την ονομάσετε- οριστική εκπαραθύρωση του και ακόμα χειρότερα. Όλα αυτά τα δημοσιεύματα μαζί βέβαια με της Εσπρέσο θα χρησιμοποιηθούν ως στοιχεία εναντίον του όταν χρειαστεί, αφού οι επιτήδειοι θα τον συνδέσουν ως υπεύθυνο της απαράδεκτης αυτής εικόνας.Μπορεί πίσω από τα δημοσιεύματα να κρύβεται ο Μανέας για τον οποίον τόσα πολλά έχουν γραφτεί εδώ μέσα; Πολλοί το έχουν υπονοήσει και αναφέρουν ως επιβεβαίωση ιστορίες περασμένων δεκαετιών. Ο Μανέας είναι ένας σκληρός άνθρωπος και διεκδίκησε με τους τρόπους του για μια ακόμα φορά να ελέγξει απόλυτα την Αχαρνών. Όμως στην ηλικία που βρίσκεται είναι δυνατόν να επιλέγει να πληγωθεί ανεπανόρθωτα το κύρος και η συγκρότηση της οργάνωσης που θεωρεί σπίτι του για να κατακτήσει κάτι που έτσι κι αλλιώς το έχει; Έχει κατακτήσει – άσχετο με ποιον τρόπο – την διοίκηση του Υπάτου Συμβουλίου και έχει προσθέσει νέους πιστούς κραταιούς. Αυτό σημαίνει ότι ακόμα και αν με κάποιον τρόπο υποχρεωθεί να εγκαταλείψει την θέση του, την επόμενη κιόλας στιγμή θα επανεκλεγεί πανηγυρικά. Άρα τον ωφελεί αυτή η κατάσταση, η ανεξέλεγκτη δημοσιοποίηση της υπόθεσης;Θα τολμούσα να υποθέσω – ακούγοντας ήδη τις αντίθετες φωνές-πως όχι.Και πάμε στο ίδιο το Φόρουμ. Τα διάφορα άρθρα που καταλήγουν ότι όλες οι διοικήσεις, Μεγάλης στοάς και Εθνικής είναι ανίκανες ή άσχετες ή χωρίς όραμα που αποσκοπούν; Ναι, δέχομαι ότι έχουν γίνει αστοχίες, λανθασμένες και αψυχολόγητες ενέργειες όπως και ότι σε κανέναν δεν αρέσει ότι εδώ και 25 χρόνια έχουμε δυο Κανονικές Μεγάλες Στοές –όπως αναγνωρίζονται επίσημα από την διεθνή αδελφότητα- και η μια ως νοικοκυρούλα τη δεκαετίας του 60 περπατά με το βλέμμα ψηλά και υποκρίνεται ότι δεν βλέπει την διπλανή της. Αυτό όμως, όπως και τα όποια άλλα λάθη ή παραλείψεις μεγάλα ή μικρά δεν σημαίνουν και την ισοπέδωση όλων.Εκτός αν τελικά υπάρχει ένας Μεσσίας που δεν τον γνωρίζουμε; Όμως απ ότι θυμάμαι ο τελευταίος μεσσίας υπήρξε πριν από 2000 χρόνια και έκτοτε μόνο κακέκτυπες ρέπλικες έχουν υπάρξει.Προσοχή! Δεν υποτιμώ την προσπάθειά του Φόρουμ, όμως εφιστώ την προσοχή στο ότι δημιουργήσατε ένα καινούργιο μέσο, χωρίς πείρα όπως και οι ίδιοι παραδεχθήκατε και τώρα καλείστε να περάσετε από την παιδική ηλικία -με τα αναπόφευκτα λάθη της- στην ενηλικίωση. Οι αδελφοί βρήκαν ελεύθερο έδαφος να εκφράσουν για πρώτη φορά δημόσια και ανώνυμα τις μουρμούρες και τα παράπονα που μπορεί να τα κατανοεί στην πραγματική τους διάσταση η οικογένεια που ανήκουν. Ο γείτονας όμως πάντα βλέπει τα δημοσιοποιημένα άπλυτα με κουτσομπολίστικη «κίτρινη» ματιά αναζητώντας στοιχεία για νέες θεωρίες συνομωσίας και καμία βέβαια διάθεση κατανόησης στην πραγματική τους διάσταση. Και εκεί είναι το σημερινό πρόβλημα.Να προστατέψουμε τη δική μας οικογένεια.Οι αδελφοί θα ήταν δημιουργικό να έφερναν με θάρρος τα παράπονα και τις καταγγελίες τους δυναμικά μέσα στις στοές τους. Οποιαδήποτε αλλαγή και πρόοδος έρχεται μόνο όταν το καινούργιο ορθώσει το ανάστημά του. Κάντε το. Τι φοβάστε; Μην και σας διαγράψουν οι μπαμπούλες; Έχει συμβεί σε πολλούς και σε κακό δεν μας βγήκε. (Μερικοί πρώην διαγραμμένοι απ ότι ακούω έγιναν και κραταιοί). Πάνω απ όλα όμως προστατέψτε αυτό που μας ενώνει. Την ίδια την Αδελφότητα.Μην επιτρέπετε να σας υποτιμούν οι άσχετοι.Και φίλοι μου του Φόρουμ, «κλειδώστε» την ιστοσελίδα σας. Βάλτε ένα έξυπνο password – μια ιδιαίτερη λέξη για παράδειγμα- και αφήστε έξω τις άσχετες κουτσομπόλες. Και αν κάποιος αδελφός δυσκολευτεί να το βρει δώστε του μια ηλεκτρονική διεύθυνση για να επικοινωνεί μαζί σας και να τον βοηθήσετε.Προστατέψτε την αδελφότητα.Με την αγάπη μου Ιορδάνης Π.
Οι επί της ουσίας αντιρρήσεις -και είναι πολλές- των συνεργατών του FORUM δεν αναιρούν την ιδιαίτερη προβολή του σχολίου αυτού, ώστε να αναπτυχθεί ένας δημιουργικός και υψηλού επιπέδου διάλογος.
Αδελφοί μου, Η ιστοσελίδα αυτή μέχρι σήμερα έδωσε χώρο σε αδελφούς να εκφράσουν ελεύθερα διαμαρτυρίες, παραπόνα και καταγγελίες με έναν τρόπο πρωτόγνωρο για την ελληνική πραγματικότητα. Αναμενόμενο γιατί εισερχόμεθα με την δέουσα (ελληνική) καθυστέρηση στον μαγικό κόσμο της κυβερνο ελευθερίας.Όμως μετά τις πρόσφατες δημοσιεύσεις και εν όψει άλλων που ακούω ότι θα επακολουθήσουν μήπως πρέπει ψύχραιμα να δούμε τι έχει γίνει;Οι πρώτες καταγγελίες του Ραφαήλ ντε Σιγούρα είχαν δημοσιευτεί στο Φόρουμ προερχόμενα κατά δήλωση του Φόρουμ από «άγνωστη» πηγή. Ο ίδιος ο ντε Σιγούρα ήδη περασμένης ηλικίας είναι βέβαιο ότι δεν γνωρίζει ούτε πως μπαίνει στο ρεύμα ένα pc. Ωφελήθηκε ο ίδιος πέρα από την δημοσιοποίηση της υπόθεσης; Κατά τη γνώμη μου, όχι. Δόθηκε τροφή για την – παράνομη, κατάπτυστη, εξοργιστική, δικαιολογημένη ή όπως αλλιώς θέλετε να την ονομάσετε- οριστική εκπαραθύρωση του και ακόμα χειρότερα. Όλα αυτά τα δημοσιεύματα μαζί βέβαια με της Εσπρέσο θα χρησιμοποιηθούν ως στοιχεία εναντίον του όταν χρειαστεί, αφού οι επιτήδειοι θα τον συνδέσουν ως υπεύθυνο της απαράδεκτης αυτής εικόνας.Μπορεί πίσω από τα δημοσιεύματα να κρύβεται ο Μανέας για τον οποίον τόσα πολλά έχουν γραφτεί εδώ μέσα; Πολλοί το έχουν υπονοήσει και αναφέρουν ως επιβεβαίωση ιστορίες περασμένων δεκαετιών. Ο Μανέας είναι ένας σκληρός άνθρωπος και διεκδίκησε με τους τρόπους του για μια ακόμα φορά να ελέγξει απόλυτα την Αχαρνών. Όμως στην ηλικία που βρίσκεται είναι δυνατόν να επιλέγει να πληγωθεί ανεπανόρθωτα το κύρος και η συγκρότηση της οργάνωσης που θεωρεί σπίτι του για να κατακτήσει κάτι που έτσι κι αλλιώς το έχει; Έχει κατακτήσει – άσχετο με ποιον τρόπο – την διοίκηση του Υπάτου Συμβουλίου και έχει προσθέσει νέους πιστούς κραταιούς. Αυτό σημαίνει ότι ακόμα και αν με κάποιον τρόπο υποχρεωθεί να εγκαταλείψει την θέση του, την επόμενη κιόλας στιγμή θα επανεκλεγεί πανηγυρικά. Άρα τον ωφελεί αυτή η κατάσταση, η ανεξέλεγκτη δημοσιοποίηση της υπόθεσης;Θα τολμούσα να υποθέσω – ακούγοντας ήδη τις αντίθετες φωνές-πως όχι.Και πάμε στο ίδιο το Φόρουμ. Τα διάφορα άρθρα που καταλήγουν ότι όλες οι διοικήσεις, Μεγάλης στοάς και Εθνικής είναι ανίκανες ή άσχετες ή χωρίς όραμα που αποσκοπούν; Ναι, δέχομαι ότι έχουν γίνει αστοχίες, λανθασμένες και αψυχολόγητες ενέργειες όπως και ότι σε κανέναν δεν αρέσει ότι εδώ και 25 χρόνια έχουμε δυο Κανονικές Μεγάλες Στοές –όπως αναγνωρίζονται επίσημα από την διεθνή αδελφότητα- και η μια ως νοικοκυρούλα τη δεκαετίας του 60 περπατά με το βλέμμα ψηλά και υποκρίνεται ότι δεν βλέπει την διπλανή της. Αυτό όμως, όπως και τα όποια άλλα λάθη ή παραλείψεις μεγάλα ή μικρά δεν σημαίνουν και την ισοπέδωση όλων.Εκτός αν τελικά υπάρχει ένας Μεσσίας που δεν τον γνωρίζουμε; Όμως απ ότι θυμάμαι ο τελευταίος μεσσίας υπήρξε πριν από 2000 χρόνια και έκτοτε μόνο κακέκτυπες ρέπλικες έχουν υπάρξει.Προσοχή! Δεν υποτιμώ την προσπάθειά του Φόρουμ, όμως εφιστώ την προσοχή στο ότι δημιουργήσατε ένα καινούργιο μέσο, χωρίς πείρα όπως και οι ίδιοι παραδεχθήκατε και τώρα καλείστε να περάσετε από την παιδική ηλικία -με τα αναπόφευκτα λάθη της- στην ενηλικίωση. Οι αδελφοί βρήκαν ελεύθερο έδαφος να εκφράσουν για πρώτη φορά δημόσια και ανώνυμα τις μουρμούρες και τα παράπονα που μπορεί να τα κατανοεί στην πραγματική τους διάσταση η οικογένεια που ανήκουν. Ο γείτονας όμως πάντα βλέπει τα δημοσιοποιημένα άπλυτα με κουτσομπολίστικη «κίτρινη» ματιά αναζητώντας στοιχεία για νέες θεωρίες συνομωσίας και καμία βέβαια διάθεση κατανόησης στην πραγματική τους διάσταση. Και εκεί είναι το σημερινό πρόβλημα.Να προστατέψουμε τη δική μας οικογένεια.Οι αδελφοί θα ήταν δημιουργικό να έφερναν με θάρρος τα παράπονα και τις καταγγελίες τους δυναμικά μέσα στις στοές τους. Οποιαδήποτε αλλαγή και πρόοδος έρχεται μόνο όταν το καινούργιο ορθώσει το ανάστημά του. Κάντε το. Τι φοβάστε; Μην και σας διαγράψουν οι μπαμπούλες; Έχει συμβεί σε πολλούς και σε κακό δεν μας βγήκε. (Μερικοί πρώην διαγραμμένοι απ ότι ακούω έγιναν και κραταιοί). Πάνω απ όλα όμως προστατέψτε αυτό που μας ενώνει. Την ίδια την Αδελφότητα.Μην επιτρέπετε να σας υποτιμούν οι άσχετοι.Και φίλοι μου του Φόρουμ, «κλειδώστε» την ιστοσελίδα σας. Βάλτε ένα έξυπνο password – μια ιδιαίτερη λέξη για παράδειγμα- και αφήστε έξω τις άσχετες κουτσομπόλες. Και αν κάποιος αδελφός δυσκολευτεί να το βρει δώστε του μια ηλεκτρονική διεύθυνση για να επικοινωνεί μαζί σας και να τον βοηθήσετε.Προστατέψτε την αδελφότητα.Με την αγάπη μου Ιορδάνης Π.
Μνημόνιο Ομπάμα για την διαφάνεια και την ανοικτή διακυβέρνηση
Ακολουθεί η μετάφραση στα ελληνικά (credits: @MadNihilist) του μνημονίου που εξέδωσε ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ, Barack Obama, σχετικά με τη φιλοσοφία περί διαφάνειας και ανοικτής διακυβέρνησης της νέας κυβέρνησης από την πρώτη κιόλας μέρα ανάληψης των καθηκόντων του.
Το κείμενο περιλαμβάνει κατευθυντήριες γραμμές προς τις αμερικανικές ομοσπονδιακές υπηρεσίες και τα υπουργεία, αλλά και τις ανεξάρτητες υπηρεσίες, σχετικά με την εφαρμογή πρακτικών οι οποίες σε εναρμονίζονται με, αλλά κι επεκτείνουν, την ευρωπαϊκή αντίληψη περί πρόσβασης στη δημόσια πληροφορία, όπως αυτή κωδικοποιείται στην οδηγία PSI, την οποία ενσωμάτωσε εν μέρει στον ελληνικό νόμο ο Ν3448/06, του οποίου όμως η διατύπωση και εφαρμογή κρίνονται προβληματικές.
Καθώς οι πολιτικές των ΗΠΑ επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό τα ευρωπαϊκά αλλά και ελληνικά τεκταινόμενα, αλλά και καθώς φαίνεται ότι η κυβέρνηση Obama σκοπεύει να αντιστρέψει σε μεγάλο βαθμό τις πολιτικές Bush που στρέφονταν κατά των ατομικών ελευθεριών εν γένει, και των ψηφιακών δικαιωμάτων των πολιτών ειδικότερα, θα προσπαθήσουμε στο μέλλον να ενημερώνουμε για τις σχετικές πολιτικές και πρωτοβουλίες που αναπτύσσει.
ΛΕΥΚΟΣ ΟΙΚΟΣ - Γραφείο Γραμματέα Τύπου
Για άμεση κυκλοφορία - 21 Ιανουαρίου 2009
ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΩΝ ΥΠΟΥΡΓΕΙΩΝ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ
ΘΕΜΑ: Διαφάνεια και Ανοιχτή Διακυβέρνηση
Η Κυβέρνησή μου έχει δεσμευθεί στη δημιουργία ενός άνευ προηγουμένου επιπέδου ανοιχτότητας στη Διακυβέρνηση. Θα εργαστούμε από κοινού για να εξασφαλίσουμε τη δημόσια εμπιστοσύνη και για να εγκαθιδρύσουμε ένα σύστημα διαφάνειας, δημόσιας συμμετοχής, και συνεργασίας. Η ανοιχτότητα θα ενισχύσει τη δημοκρατία μας και θα προωθήσει την αποτελεσματικότητα και την αποδοτικότητα της Διακυβέρνησης.
Η Διακυβέρνηση πρέπει να είναι διαφανής. Η διαφάνεια προωθεί τη λογοδοσία και παρέχει στους πολίτες πληροφορίες για το τι κάνει η Κυβέρνησή τους. Η πληροφορίες που συντηρούνται από την Ομοσποδιακή Κυβέρνηση είναι εθνική περιουσία. Η Κυβέρνησή μου θα προβεί στις κατάλληλες ενέργειες, σύμφωνα με το νόμο και τις πολιτικές, έτσι ώστε να δημοσιοποιεί τις πληροφορίες γρήγορα και σε μορφή που το κοινό θα μπορεί να τις βρει και να τις χρησιμοποιήσει εύκολα. Τα εκτελεστικά τμήματα και γραφεία οφείλουν να αξιοποιήσουν τις νέες τεχνολογίες έτσι ώστε να διαθέτουν μέσω του διαδικτύου και με εύκολα προσβάσιμο τρόπο όλες τις πληροφορίες τις σχετικές με τη λειτουργία τους και τις αποφάσεις τους. Τα υπουργεία και οι δημόσιες υπηρεσίες οφείλουν επίσης να επιδιώκουν την έκφραση απόψεων εκ μέρους των πολιτών έτσι ώστε να εντοπίζονται οι πληροφορίες με τη μεγαλύτερη χρησιμότητα για το κοινό.
Η Διακυβέρνηση πρέπει να είναι συμμετοχική. Η εμπλοκή των πολιτών ενισχύει την αποδοτικότητα της Κυβέρνησης και βελτιώνει την ποιότητα των αποφάσεών της. Η γνώση βρίσκεται ευρέως διασκορπισμένη στην κοινωνία, και οι δημόσιοι λειτουργοί επωφελούνται από την πρόσβαση σε αυτή τη διασκορπισμένη γνώση. Τα υπουργεία και οι δημόσιες υπηρεσίες θα πρέπει να προσφέρουν σε όλους τους Αμερικανούς αυξημένες ευκαιρίες συμμετοχής στην εκπόνηση πολιτικών και να παρέχουν στην Κυβέρνησή τους τα οφέλη από αυτή τη συλλογική εμπειρία τους και τις πληροφορίες. Τα υπουργεία και οι δημόσιες υπηρεσίες οφείλουν επίσης να επιζητούν την εισροή των απόψεων των πολιτών σχετικά με το πώς θα αυξηθούν και θα βελτιωθούν οι ευκαιρίες για τη συμμετοχή τους στη Διακυβέρνηση.
Η Διακυβέρνηση πρέπει να είναι συνεργατική. Η συνεργασία εμπλέκει ενεργά τους Αμερικανούς στις εργασίες της Κυβέρνησής τους. Τα υπουργεία και οι δημόσιες υπηρεσίες οφείλουν να χρησιμοποιούν καινοτόμα εργαλεία, μεθόδους και συστήματα για τη μεταξύ τους συνεργασία σε όλα τα επίπεδα της Διακυβέρνησης όπως επίσης και με μη κερδοσκοπικές οργανώσεις, επιχειρήσεις και άτομα του ιδιωτικού τομέα. Τα υπουργεία και οι δημόσιες υπηρεσίες οφείλουν να επιζητούν το δημόσιο σχολιασμό έτσι ώστε να αξιολογήσουν και να βελτιώσουν το επίπεδο της συνεργασίας αλλά και να εντοπίσουν νέες ευκαιρίες συνεργασίας.
Εντέλω τον Επικεφαλής Αξιωματούχο Τεχνολογίας (Chief Τechnology Officer), σε συνεργασία με τον Διευθυντή του Γραφείου Διαχείρισης και Προϋπολογισμού και τον Διευθυντή των Γενικών Υπηρεσιών, να συντονίσει την ανάπτυξη, από τα κατάλληλα υπουργεία και υπηρεσίες, εντός 120 ημερών, προτάσεων για μια Οδηγία περί Ανοικτής Διακυβέρνησης, που θα εκδόσει ο Διευθυντής του Γραφείου Διαχείρισης και Προϋπολογισμού, και η οποία θα καθοδηγεί τα υπουργεία και τις δημόσιες υπηρεσίες έτσι ώστε να προβούν σε συγκεκριμένες ενεργειες για την υλοποίηση των αρχών που αναφέρονται σε αυτό το μνημόνιο. Οι ανεξάρτητες υπηρεσίες θα πρέπει να συμμορφωθούν με την Οδηγία περί Ανοιχής Διακυβέρνησης. [..]
Από το http://www.digitalrights.gr/news/2009/obamaopengovtmemo/
Το κείμενο περιλαμβάνει κατευθυντήριες γραμμές προς τις αμερικανικές ομοσπονδιακές υπηρεσίες και τα υπουργεία, αλλά και τις ανεξάρτητες υπηρεσίες, σχετικά με την εφαρμογή πρακτικών οι οποίες σε εναρμονίζονται με, αλλά κι επεκτείνουν, την ευρωπαϊκή αντίληψη περί πρόσβασης στη δημόσια πληροφορία, όπως αυτή κωδικοποιείται στην οδηγία PSI, την οποία ενσωμάτωσε εν μέρει στον ελληνικό νόμο ο Ν3448/06, του οποίου όμως η διατύπωση και εφαρμογή κρίνονται προβληματικές.
Καθώς οι πολιτικές των ΗΠΑ επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό τα ευρωπαϊκά αλλά και ελληνικά τεκταινόμενα, αλλά και καθώς φαίνεται ότι η κυβέρνηση Obama σκοπεύει να αντιστρέψει σε μεγάλο βαθμό τις πολιτικές Bush που στρέφονταν κατά των ατομικών ελευθεριών εν γένει, και των ψηφιακών δικαιωμάτων των πολιτών ειδικότερα, θα προσπαθήσουμε στο μέλλον να ενημερώνουμε για τις σχετικές πολιτικές και πρωτοβουλίες που αναπτύσσει.
ΛΕΥΚΟΣ ΟΙΚΟΣ - Γραφείο Γραμματέα Τύπου
Για άμεση κυκλοφορία - 21 Ιανουαρίου 2009
ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΩΝ ΥΠΟΥΡΓΕΙΩΝ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ
ΘΕΜΑ: Διαφάνεια και Ανοιχτή Διακυβέρνηση
Η Κυβέρνησή μου έχει δεσμευθεί στη δημιουργία ενός άνευ προηγουμένου επιπέδου ανοιχτότητας στη Διακυβέρνηση. Θα εργαστούμε από κοινού για να εξασφαλίσουμε τη δημόσια εμπιστοσύνη και για να εγκαθιδρύσουμε ένα σύστημα διαφάνειας, δημόσιας συμμετοχής, και συνεργασίας. Η ανοιχτότητα θα ενισχύσει τη δημοκρατία μας και θα προωθήσει την αποτελεσματικότητα και την αποδοτικότητα της Διακυβέρνησης.
Η Διακυβέρνηση πρέπει να είναι διαφανής. Η διαφάνεια προωθεί τη λογοδοσία και παρέχει στους πολίτες πληροφορίες για το τι κάνει η Κυβέρνησή τους. Η πληροφορίες που συντηρούνται από την Ομοσποδιακή Κυβέρνηση είναι εθνική περιουσία. Η Κυβέρνησή μου θα προβεί στις κατάλληλες ενέργειες, σύμφωνα με το νόμο και τις πολιτικές, έτσι ώστε να δημοσιοποιεί τις πληροφορίες γρήγορα και σε μορφή που το κοινό θα μπορεί να τις βρει και να τις χρησιμοποιήσει εύκολα. Τα εκτελεστικά τμήματα και γραφεία οφείλουν να αξιοποιήσουν τις νέες τεχνολογίες έτσι ώστε να διαθέτουν μέσω του διαδικτύου και με εύκολα προσβάσιμο τρόπο όλες τις πληροφορίες τις σχετικές με τη λειτουργία τους και τις αποφάσεις τους. Τα υπουργεία και οι δημόσιες υπηρεσίες οφείλουν επίσης να επιδιώκουν την έκφραση απόψεων εκ μέρους των πολιτών έτσι ώστε να εντοπίζονται οι πληροφορίες με τη μεγαλύτερη χρησιμότητα για το κοινό.
Η Διακυβέρνηση πρέπει να είναι συμμετοχική. Η εμπλοκή των πολιτών ενισχύει την αποδοτικότητα της Κυβέρνησης και βελτιώνει την ποιότητα των αποφάσεών της. Η γνώση βρίσκεται ευρέως διασκορπισμένη στην κοινωνία, και οι δημόσιοι λειτουργοί επωφελούνται από την πρόσβαση σε αυτή τη διασκορπισμένη γνώση. Τα υπουργεία και οι δημόσιες υπηρεσίες θα πρέπει να προσφέρουν σε όλους τους Αμερικανούς αυξημένες ευκαιρίες συμμετοχής στην εκπόνηση πολιτικών και να παρέχουν στην Κυβέρνησή τους τα οφέλη από αυτή τη συλλογική εμπειρία τους και τις πληροφορίες. Τα υπουργεία και οι δημόσιες υπηρεσίες οφείλουν επίσης να επιζητούν την εισροή των απόψεων των πολιτών σχετικά με το πώς θα αυξηθούν και θα βελτιωθούν οι ευκαιρίες για τη συμμετοχή τους στη Διακυβέρνηση.
Η Διακυβέρνηση πρέπει να είναι συνεργατική. Η συνεργασία εμπλέκει ενεργά τους Αμερικανούς στις εργασίες της Κυβέρνησής τους. Τα υπουργεία και οι δημόσιες υπηρεσίες οφείλουν να χρησιμοποιούν καινοτόμα εργαλεία, μεθόδους και συστήματα για τη μεταξύ τους συνεργασία σε όλα τα επίπεδα της Διακυβέρνησης όπως επίσης και με μη κερδοσκοπικές οργανώσεις, επιχειρήσεις και άτομα του ιδιωτικού τομέα. Τα υπουργεία και οι δημόσιες υπηρεσίες οφείλουν να επιζητούν το δημόσιο σχολιασμό έτσι ώστε να αξιολογήσουν και να βελτιώσουν το επίπεδο της συνεργασίας αλλά και να εντοπίσουν νέες ευκαιρίες συνεργασίας.
Εντέλω τον Επικεφαλής Αξιωματούχο Τεχνολογίας (Chief Τechnology Officer), σε συνεργασία με τον Διευθυντή του Γραφείου Διαχείρισης και Προϋπολογισμού και τον Διευθυντή των Γενικών Υπηρεσιών, να συντονίσει την ανάπτυξη, από τα κατάλληλα υπουργεία και υπηρεσίες, εντός 120 ημερών, προτάσεων για μια Οδηγία περί Ανοικτής Διακυβέρνησης, που θα εκδόσει ο Διευθυντής του Γραφείου Διαχείρισης και Προϋπολογισμού, και η οποία θα καθοδηγεί τα υπουργεία και τις δημόσιες υπηρεσίες έτσι ώστε να προβούν σε συγκεκριμένες ενεργειες για την υλοποίηση των αρχών που αναφέρονται σε αυτό το μνημόνιο. Οι ανεξάρτητες υπηρεσίες θα πρέπει να συμμορφωθούν με την Οδηγία περί Ανοιχής Διακυβέρνησης. [..]
Από το http://www.digitalrights.gr/news/2009/obamaopengovtmemo/
ΟΛΟΤΑΧΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΕΣΑΙΩΝΑ
Οι διοικήσεις των Μεγάλων Στοών της Αγγλοσαξωνικής σχολής, στη χώρα μας, συναγωνίζονται όχι μόνο στο ποιά θα επιδείξει μεγαλύτερη δουλικότητα στα αφεντικά του Λονδίνου αλλά και στο ποια θα μπει βαθύτερα στο χρονοντούλαπο του Μεσαίωνα.
Πανικόβλητες από το νέο διαδικτυακό Τεκτονικό κόσμο που καθημερινά γιγαντώνεται με εκπληκτικούς ρυθμούς αντιλαμβάνονται ότι η ύπαρξη και αποστολή τους έχει τελειώσει και ότι οι τεκτονικές Στοές και οι Ελευθεροτέκτονες ξαναβρίσκουν την ελευθερία που είχαν για πολλούς αιώνες, πριν την δημιουργία των Μεγάλων Στοών, των οποίων η κύρια αποστολή ήταν να ελέγξουν και καταστείλουν την δημιουργία των παραδοσιακών στοών των Ελευθέρων Τεκτόνων και να την υποτάξουν στην όποια κατεστημένη εξωτεκτονική εξουσία.
Έτσι με εκπληκτικό συγχρονισμό και ταύτιση οι δύο Μεγάλες Στοές (το μεγάλες είναι σχήμα λόγου αφού έχουν ερημώσει) προωθούν τροποποιήσεις των κανονισμών τους με στόχο να απαγορεύσουν οποιαδήποτε δημοσίευση και στα ηλεκτρονικά και διαδικτυακά μέσα, οποιουδήποτε κειμένου αφορά τον Ελευθεροτεκτονισμό, χωρίς την προηγούμενη άδεια του Μεγάλου Διδασκάλου.
Πρόσφατα μάλιστα έθεσαν θέμα δίωξης ενός αδελφού Στοάς του Πειραιά υπό την αιγίδα (τι είναι αυτό) της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος, επειδή διακινούσε αντίγραφα άρθρου του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΤΕΚΤΟΝΙΚΟΥ FORUM για τις ντροπές τους στο θέμα της Μεγάλης Στοάς των Σκοπίων.
Στους ανθρώπους αυτούς που υποδύονται τους Τέκτονες και οδηγούν το Τάγμα στην ερήμωση και το κοινωνικό περιθώριο θα θυμήσουμε κάποιες ξεχασμένες απόλυτες ανθρώπινες αξίες για τις οποίες κάποιοι, που τους λέγαν Ελευθεροτέκτονες, έχυσαν πολύ αίμα.
Και για να γίνουμε πρακτικοί καταγράφουμε μια απόφαση του ανωτάτου Δικαστηρίου της χώρας μας, του Συμβουλίου της Επικρατείας, που εκδόθηκε για να ακυρώσει την πειθαρχική ποινή Αξιωματικού έδωσε συνέντευξη σε εφημερίδα, χωρίς να πάρει άδεια, παραβιάζοντας την σχετική απαγόρευση που τελικά κρίθηκε παράνομη ως αντισυνταγματική και αντίθετη στην Ευρωπαική Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Αριθμός 573/2005
ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ
ΤΜΗΜΑ Γ΄
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 16 Μαΐου 2002, με την εξής σύνθεση
: Γ. Σταυρόπουλος, Αντιπρόεδρος, Πρόεδρος του Γ` Τμήματος, Ν. Μαρκουλάκης,
Ν. Στάθης, Σύμβουλοι, Γ. Ποταμιάς, Μ. Γκορτζολίδου, Πάρεδροι. Γραμματέας η Δ.
Μουζάκη, Γραμματέας του Γ’ Τμήματος.
Για να δικάσει την από 24 Νοεμβρίου 1997 έφεση :
του Υπουργού Εθνικής ʼμυνας, ο οποίος παρέστη με τη Νίκη Μαριόλη, Πάρεδρο του
Νομικού Συμβουλίου του Κράτους,
κατά του ..............ο οποίος δεν παρέστη,
και κατά της υπ’ αριθμ. 2272/1996 αποφάσεως του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών.
Η εκδίκαση άρχισε με την ανάγνωση της εκθέσεως του Εισηγητή, Συμβούλου Ν.
Μαρκουλάκη.
Κατόπιν το δικαστήριο άκουσε την αντιπρόσωπο του Υπουργού, η οποία ανέπτυξε
και προφορικά τους προβαλλόμενους λόγους εφέσεως και ζήτησε να γίνει δεκτή η
έφεση.
Μετά τη δημόσια συνεδρίαση το δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη σε αίθουσα του
δικαστηρίου κ α ι
Α φ ο ύ μ ε λ έ τ η σ ε τ α σ χ ε τ ι κ ά έ γ γ ρ α φ α
Σ κ έ φ θ η κ ε κ α τ ά τ ο Ν ό μ ο
1. Επειδή, η υπό κρίση έφεση ασκήθηκε νομίμως χωρεί να καταβληθούν τέλη και
παράβολο.
2. Επειδή, με την έφεση αυτή ζητείται η εξαφάνιση της 2272/1996 αποφάσεως του
Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, με την οποία ακυρώθηκε η Φ. 455.1/97/ΕΠ
445861/Σ. 11217/20.10.1995 απόφαση του Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου
Αεροπορίας περί επιβολής στον εφεσίβλητο, επισμηναγό, της πειθαρχικής ποινής
της φυλακίσεως 40 ημερών.
3. Επειδή, μετά τη δημοσίευση της εκκαλουμένης αποφάσεως και πριν από την
άσκηση της κρινομένης εφέσεως ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας
εξέδωσε την Φ. 454/96/ΕΜ. 446.411/Σ. 1456/15.11.1997 απόφαση, με την οποία
ανεκάλεσε την προαναφερθείσα απόφασή του. Η νεότερη αυτή απόφαση, όπως
προκύπτει από το περιεχόμενό της, εκδόθηκε σε συμμόρφωση προς την εκκαλούμενη
απόφαση και, συνεπώς, η έκδοσή της δεν εστέρησε το Δημόσιο από το έννομο
συμφέρον για την άσκηση της υπό κρίση εφέσεως (πρβλ. Σ.τ.Ε. 3800/2001,
590/2000 κ.α.).
3. Επειδή, κατά το άρθρο 7 παρ. 1 στοιχ. β’ του Κανονισμού Πειθαρχίας της
Ελληνικής Αεροπορίας (π.δ. 178/1977, Α’ 60), απαγορεύεται στους στρατιωτικούς
να προβαίνουν σε δημόσιες δηλώσεις προς τον τύπο ή να δημοσιεύσουν οτιδήποτε
σ’ αυτόν, χωρίς άδεια του Υπουργού Εθνικής ʼμυνας, εξαιρέσει των
δημοσιευμάτων στο στρατιωτικό τύπο. Περαιτέρω, η χωρίς έγκριση της Υπηρεσίας
δημοσίευση οιασδήποτε γνώμης δια του τύπου ή άλλου μέσου συνιστά ένα από τα
πειθαρχικά παραπτώματα που αναφέρονται ενδεικτικώς στο άρθρο 9 του αυτού
Κανονισμού (παρ. 2 εδ. γ’ περ. 4). Κατά την έννοια των ανωτέρω διατάξεων του
Κανονισμού Πειθαρχίας της Ελληνικής Αεροπορίας, το γεγονός και μόνον της
χωρίς προηγούμενη άδεια της Υπηρεσίας δημοσιεύσεως στον τύπο γνώμης του
αξιωματικού συνιστά πειθαρχικό αδίκημα, ανεξαρτήτως αν δια του δημοσιεύματος
αυτού στοιχειοθετείται και άλλη παράβαση του εν λόγω Κανονισμού (βλ. Σ.τ.Ε.
2217/1986, 1802/1986).
4. Επειδή, εξ άλλου, στο άρθρο 14 παρ. 1 του Συντάγματος ορίζεται ότι:
«Καθένας μπορεί να εκφράζει και να διαδίδει προφορικά, γραπτά και δια του
τύπου τους στοχασμούς του τηρώντας τους νόμους του Κράτους». Στο δε άρθρο 10
της κυρωθείσης με το ν.δ. 53/1974 (Α’ 256) Συμβάσεως της Ρώμης περί των
Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και των Θεμελιωδών Ελευθεριών (ΕΣΔΑ), η οποία, σύμφωνα
με το άρθρο 28 του Συντάγματος, αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του εσωτερικού
ελληνικού δικαίου και υπερισχύει από κάθε αντίθετη διάταξη νόμου, ορίζεται
ότι : «1. Παν πρόσωπον έχει δικαίωμα εις την ελευθερίαν εκφράσεως. Το
δικαίωμα τούτο περιλαμβάνει την ελευθερίαν γνώμης ως και την ελευθερίαν
λήψεως ή μεταδόσεως πληροφοριών ή ιδεών, άνευ επεμβάσεως δημοσίων αρχών και
ασχέτως συνόρων . . . 2. Η άσκησις των ελευθεριών τούτων, συνεπαγομένων
καθήκοντα και ευθύνας, δύναται να υπαχθή εις ωρισμένας διατυπώσεις, όρους,
περιορισμούς ή κυρώσεις, προβλεπομένους υπό του νόμου και αποτελούντας
αναγκαία μέτρα εν δημοκρατική κοινωνία δια την εθνικήν ασφάλειαν . . . την
προάσπισιν της τάξεως . . .».
5. Επειδή, με τις παρατεθείσες διατάξεις του Συντάγματος και της ΕΣΔΑ
θεσπίζεται το δικαίωμα της ελεύθερης εκδηλώσεως της σκέψεως και της γνώμης,
οι διατάξεις δε αυτές έχουν εφαρμογή και επί των προσώπων που ευρίσκονται σε
ηθελημένη σχέση εξουσιάσεως προς το κράτος και, επομένως, και επί των
στρατιωτικών υπαλλήλων. Ως προς την άσκηση δε του δικαιώματος αυτού από τους
δημοσίους υπαλλήλους και, ειδικότερα, τους στρατιωτικούς, είναι ανεκτοί όχι
μόνον οι γενικοί περιορισμοί τους οποίους ο νόμος (ιδίως δε ο ποινικός)
επιβάλλει σε κάθε πολίτη, αλλά επί πλέον και οι ειδικότεροι περιορισμοί οι
οποίοι δικαιολογούνται από τη φύση της υπαλληλικής σχέσεως και των
υποχρεώσεων που απορρέουν από αυτήν, προκειμένου δε περί των στρατιωτικών
υπαλλήλων και από το ειδικό καθεστώς πειθαρχίας το οποίο τους διέπει. Πάντως,
οι ειδικοί αυτοί περιορισμοί δεν μπορούν να θεσπισθούν, εφόσον με αυτούς
αναιρείται στην ουσία το ατομικό αυτό δικαίωμα και η αναγνωριζόμενη, γενικώς,
έκταση της εφαρμογής του. Τέτοιο δε ανεπίτρεπτο περιορισμό συνιστά και η
θέσπιση διατάξεως κατά την οποία εξαρτάται η άσκηση του δικαιώματος αυτού από
τους δημοσίους υπαλλήλους, μεταξύ των οποίων και οι στρατιωτικοί, από την
προηγούμενη άδεια της προϊσταμένης ή άλλης αρχής, δεδομένου ότι σε περίπτωση
αρνήσεως της αρχής για την παροχή της αδείας καθίσταται ανενεργό το βασικό
για την έννοια της δημοκρατίας ατομικό αυτό δικαίωμα. (Πρβλ. Σ.τ.Ε.
1048/1975, 780/1981 κ.α. Πρβλ. επίσης, σχετικά με την εφαρμογή του άρθρου 10
της ΕΣΔΑ και επί στρατιωτικών, Ευρ. Δικ. Δικ. Α απόφαση της 19.12.1994,
VEREINIGUNG DEMOKRATISCHER SOLDATEN OSTERREICHS και GUBI κατά Αυστρίας, και απόφαση της 25.11.1997, Γρηγοριάδης κατά Ελλάδος). Κατ’ ακολουθίαν τούτων, οι προεκτεθείσες διατάξεις των άρθρων 7 παρ. 1 στοιχ. β’ και 9 παρ. 2 εδ. γ’
περ. 4 του Κανονισμού Πειθαρχίας της Ελληνικής Αεροπορίας (π.δ. 178/1977), με
τις οποίες προβλέπεται αντιστοίχως ότι απαγορεύεται στους στρατιωτικούς να
προβαίνουν σε δηλώσεις στον τύπο ή να δημοσιεύουν οτιδήποτε σ’ αυτόν χωρίς
άδεια του Υπουργού Εθνικής ʼμυνας και ότι συνιστά πειθαρχικό παράπτωμα η
χωρίς έγκριση της Υπηρεσίας δημοσίευση οποιασδήποτε γνώμης δια του τύπου ή
άλλου μέσου, είναι ανίσχυρες ως αντικείμενες στις διατάξεις του άρθρου 14
παρ. 1 του Συντάγματος και του άρθρου 10 της ΕΣΔΑ (πρβ. Σ.τ.Ε. 2217/1986,
1802/1986 κ.α.).
6. Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου
Αεροπορίας, με την Φ. 455.1/97/ΕΠ 445861/Σ. 1217/20.10.1995 απόφασή του,
επέβαλε στον εφεσίβλητο, επισμηναγό, την πειθαρχική ποινή της φυλακίσεως 40
ημερών «διότι απέστειλε επιστολή χωρίς την άδεια της Υπηρεσίας στον Ημερήσιο
Τύπο στην οποία στράφηκε κατά της Πολιτικής Ηγεσίας του Τύπου,
χρησιμοποιώντας μάλιστα ανεπίτρεπτες εκφράσεις για Αξ/κό της Π.Α. με
αποτέλεσμα την δημοσίευση της επιστολής αυτής την 15 Σεπτ. ‘ 95 στην
Εφημερίδα «Ελεύθερο Τύπο» και τη δημιουργία δυσμενών σχολίων σε βάρος της
Υπηρεσίας παραβαίνοντας έτσι το άρθρο 7 παράγραφος 1β του Κανονισμού
Πειθαρχίας Π.Α. (Π.Δ. 178/77)». Εφόσον, όμως, η επιβολή της ανωτέρω
πειθαρχικής ποινής στηρίχθηκε σε διάταξη του Κανονισμού Πειθαρχίας της
Ελληνικής Αεροπορίας η οποία, κατά τα προεκτεθέντα, είναι ανίσχυρη ως
αντικείμενη στις διατάξεις του άρθρου 14 παρ. 1 του Συντάγματος και του
άρθρου 10 της ΕΣΔΑ, η πιο πάνω απόφαση του Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου
Αεροπορίας ήταν ακυρωτέα, όπως ορθώς έκρινε και το δικάσαν διοικητικό εφετείο
με την εκκαλούμενη απόφαση, είναι δε απορριπτέα ως αβάσιμα τα περί του
αντιθέτου προβαλλόμενα με την κρινόμενη έφεση ότι η ανωτέρω διάταξη του
Κανονισμού είναι σύμφωνη προς το Σύνταγμα και την ΕΣΔΑ.
Δ ι ά τ α ύ τ α
Απορρίπτει την έφεση.
Η διάσκεψη έγινε στην Αθήνα στις 21 Μαΐου 2002
Ο Πρόεδρος του Γ’ Τμήματος Η Γραμματέας του Γ’ Τμήματος
Γ. Σταυρόπουλος Δ. Μουζάκη
Στεγαστής
Πανικόβλητες από το νέο διαδικτυακό Τεκτονικό κόσμο που καθημερινά γιγαντώνεται με εκπληκτικούς ρυθμούς αντιλαμβάνονται ότι η ύπαρξη και αποστολή τους έχει τελειώσει και ότι οι τεκτονικές Στοές και οι Ελευθεροτέκτονες ξαναβρίσκουν την ελευθερία που είχαν για πολλούς αιώνες, πριν την δημιουργία των Μεγάλων Στοών, των οποίων η κύρια αποστολή ήταν να ελέγξουν και καταστείλουν την δημιουργία των παραδοσιακών στοών των Ελευθέρων Τεκτόνων και να την υποτάξουν στην όποια κατεστημένη εξωτεκτονική εξουσία.
Έτσι με εκπληκτικό συγχρονισμό και ταύτιση οι δύο Μεγάλες Στοές (το μεγάλες είναι σχήμα λόγου αφού έχουν ερημώσει) προωθούν τροποποιήσεις των κανονισμών τους με στόχο να απαγορεύσουν οποιαδήποτε δημοσίευση και στα ηλεκτρονικά και διαδικτυακά μέσα, οποιουδήποτε κειμένου αφορά τον Ελευθεροτεκτονισμό, χωρίς την προηγούμενη άδεια του Μεγάλου Διδασκάλου.
Πρόσφατα μάλιστα έθεσαν θέμα δίωξης ενός αδελφού Στοάς του Πειραιά υπό την αιγίδα (τι είναι αυτό) της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος, επειδή διακινούσε αντίγραφα άρθρου του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΤΕΚΤΟΝΙΚΟΥ FORUM για τις ντροπές τους στο θέμα της Μεγάλης Στοάς των Σκοπίων.
Στους ανθρώπους αυτούς που υποδύονται τους Τέκτονες και οδηγούν το Τάγμα στην ερήμωση και το κοινωνικό περιθώριο θα θυμήσουμε κάποιες ξεχασμένες απόλυτες ανθρώπινες αξίες για τις οποίες κάποιοι, που τους λέγαν Ελευθεροτέκτονες, έχυσαν πολύ αίμα.
Και για να γίνουμε πρακτικοί καταγράφουμε μια απόφαση του ανωτάτου Δικαστηρίου της χώρας μας, του Συμβουλίου της Επικρατείας, που εκδόθηκε για να ακυρώσει την πειθαρχική ποινή Αξιωματικού έδωσε συνέντευξη σε εφημερίδα, χωρίς να πάρει άδεια, παραβιάζοντας την σχετική απαγόρευση που τελικά κρίθηκε παράνομη ως αντισυνταγματική και αντίθετη στην Ευρωπαική Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Αριθμός 573/2005
ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ
ΤΜΗΜΑ Γ΄
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 16 Μαΐου 2002, με την εξής σύνθεση
: Γ. Σταυρόπουλος, Αντιπρόεδρος, Πρόεδρος του Γ` Τμήματος, Ν. Μαρκουλάκης,
Ν. Στάθης, Σύμβουλοι, Γ. Ποταμιάς, Μ. Γκορτζολίδου, Πάρεδροι. Γραμματέας η Δ.
Μουζάκη, Γραμματέας του Γ’ Τμήματος.
Για να δικάσει την από 24 Νοεμβρίου 1997 έφεση :
του Υπουργού Εθνικής ʼμυνας, ο οποίος παρέστη με τη Νίκη Μαριόλη, Πάρεδρο του
Νομικού Συμβουλίου του Κράτους,
κατά του ..............ο οποίος δεν παρέστη,
και κατά της υπ’ αριθμ. 2272/1996 αποφάσεως του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών.
Η εκδίκαση άρχισε με την ανάγνωση της εκθέσεως του Εισηγητή, Συμβούλου Ν.
Μαρκουλάκη.
Κατόπιν το δικαστήριο άκουσε την αντιπρόσωπο του Υπουργού, η οποία ανέπτυξε
και προφορικά τους προβαλλόμενους λόγους εφέσεως και ζήτησε να γίνει δεκτή η
έφεση.
Μετά τη δημόσια συνεδρίαση το δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη σε αίθουσα του
δικαστηρίου κ α ι
Α φ ο ύ μ ε λ έ τ η σ ε τ α σ χ ε τ ι κ ά έ γ γ ρ α φ α
Σ κ έ φ θ η κ ε κ α τ ά τ ο Ν ό μ ο
1. Επειδή, η υπό κρίση έφεση ασκήθηκε νομίμως χωρεί να καταβληθούν τέλη και
παράβολο.
2. Επειδή, με την έφεση αυτή ζητείται η εξαφάνιση της 2272/1996 αποφάσεως του
Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, με την οποία ακυρώθηκε η Φ. 455.1/97/ΕΠ
445861/Σ. 11217/20.10.1995 απόφαση του Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου
Αεροπορίας περί επιβολής στον εφεσίβλητο, επισμηναγό, της πειθαρχικής ποινής
της φυλακίσεως 40 ημερών.
3. Επειδή, μετά τη δημοσίευση της εκκαλουμένης αποφάσεως και πριν από την
άσκηση της κρινομένης εφέσεως ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας
εξέδωσε την Φ. 454/96/ΕΜ. 446.411/Σ. 1456/15.11.1997 απόφαση, με την οποία
ανεκάλεσε την προαναφερθείσα απόφασή του. Η νεότερη αυτή απόφαση, όπως
προκύπτει από το περιεχόμενό της, εκδόθηκε σε συμμόρφωση προς την εκκαλούμενη
απόφαση και, συνεπώς, η έκδοσή της δεν εστέρησε το Δημόσιο από το έννομο
συμφέρον για την άσκηση της υπό κρίση εφέσεως (πρβλ. Σ.τ.Ε. 3800/2001,
590/2000 κ.α.).
3. Επειδή, κατά το άρθρο 7 παρ. 1 στοιχ. β’ του Κανονισμού Πειθαρχίας της
Ελληνικής Αεροπορίας (π.δ. 178/1977, Α’ 60), απαγορεύεται στους στρατιωτικούς
να προβαίνουν σε δημόσιες δηλώσεις προς τον τύπο ή να δημοσιεύσουν οτιδήποτε
σ’ αυτόν, χωρίς άδεια του Υπουργού Εθνικής ʼμυνας, εξαιρέσει των
δημοσιευμάτων στο στρατιωτικό τύπο. Περαιτέρω, η χωρίς έγκριση της Υπηρεσίας
δημοσίευση οιασδήποτε γνώμης δια του τύπου ή άλλου μέσου συνιστά ένα από τα
πειθαρχικά παραπτώματα που αναφέρονται ενδεικτικώς στο άρθρο 9 του αυτού
Κανονισμού (παρ. 2 εδ. γ’ περ. 4). Κατά την έννοια των ανωτέρω διατάξεων του
Κανονισμού Πειθαρχίας της Ελληνικής Αεροπορίας, το γεγονός και μόνον της
χωρίς προηγούμενη άδεια της Υπηρεσίας δημοσιεύσεως στον τύπο γνώμης του
αξιωματικού συνιστά πειθαρχικό αδίκημα, ανεξαρτήτως αν δια του δημοσιεύματος
αυτού στοιχειοθετείται και άλλη παράβαση του εν λόγω Κανονισμού (βλ. Σ.τ.Ε.
2217/1986, 1802/1986).
4. Επειδή, εξ άλλου, στο άρθρο 14 παρ. 1 του Συντάγματος ορίζεται ότι:
«Καθένας μπορεί να εκφράζει και να διαδίδει προφορικά, γραπτά και δια του
τύπου τους στοχασμούς του τηρώντας τους νόμους του Κράτους». Στο δε άρθρο 10
της κυρωθείσης με το ν.δ. 53/1974 (Α’ 256) Συμβάσεως της Ρώμης περί των
Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και των Θεμελιωδών Ελευθεριών (ΕΣΔΑ), η οποία, σύμφωνα
με το άρθρο 28 του Συντάγματος, αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του εσωτερικού
ελληνικού δικαίου και υπερισχύει από κάθε αντίθετη διάταξη νόμου, ορίζεται
ότι : «1. Παν πρόσωπον έχει δικαίωμα εις την ελευθερίαν εκφράσεως. Το
δικαίωμα τούτο περιλαμβάνει την ελευθερίαν γνώμης ως και την ελευθερίαν
λήψεως ή μεταδόσεως πληροφοριών ή ιδεών, άνευ επεμβάσεως δημοσίων αρχών και
ασχέτως συνόρων . . . 2. Η άσκησις των ελευθεριών τούτων, συνεπαγομένων
καθήκοντα και ευθύνας, δύναται να υπαχθή εις ωρισμένας διατυπώσεις, όρους,
περιορισμούς ή κυρώσεις, προβλεπομένους υπό του νόμου και αποτελούντας
αναγκαία μέτρα εν δημοκρατική κοινωνία δια την εθνικήν ασφάλειαν . . . την
προάσπισιν της τάξεως . . .».
5. Επειδή, με τις παρατεθείσες διατάξεις του Συντάγματος και της ΕΣΔΑ
θεσπίζεται το δικαίωμα της ελεύθερης εκδηλώσεως της σκέψεως και της γνώμης,
οι διατάξεις δε αυτές έχουν εφαρμογή και επί των προσώπων που ευρίσκονται σε
ηθελημένη σχέση εξουσιάσεως προς το κράτος και, επομένως, και επί των
στρατιωτικών υπαλλήλων. Ως προς την άσκηση δε του δικαιώματος αυτού από τους
δημοσίους υπαλλήλους και, ειδικότερα, τους στρατιωτικούς, είναι ανεκτοί όχι
μόνον οι γενικοί περιορισμοί τους οποίους ο νόμος (ιδίως δε ο ποινικός)
επιβάλλει σε κάθε πολίτη, αλλά επί πλέον και οι ειδικότεροι περιορισμοί οι
οποίοι δικαιολογούνται από τη φύση της υπαλληλικής σχέσεως και των
υποχρεώσεων που απορρέουν από αυτήν, προκειμένου δε περί των στρατιωτικών
υπαλλήλων και από το ειδικό καθεστώς πειθαρχίας το οποίο τους διέπει. Πάντως,
οι ειδικοί αυτοί περιορισμοί δεν μπορούν να θεσπισθούν, εφόσον με αυτούς
αναιρείται στην ουσία το ατομικό αυτό δικαίωμα και η αναγνωριζόμενη, γενικώς,
έκταση της εφαρμογής του. Τέτοιο δε ανεπίτρεπτο περιορισμό συνιστά και η
θέσπιση διατάξεως κατά την οποία εξαρτάται η άσκηση του δικαιώματος αυτού από
τους δημοσίους υπαλλήλους, μεταξύ των οποίων και οι στρατιωτικοί, από την
προηγούμενη άδεια της προϊσταμένης ή άλλης αρχής, δεδομένου ότι σε περίπτωση
αρνήσεως της αρχής για την παροχή της αδείας καθίσταται ανενεργό το βασικό
για την έννοια της δημοκρατίας ατομικό αυτό δικαίωμα. (Πρβλ. Σ.τ.Ε.
1048/1975, 780/1981 κ.α. Πρβλ. επίσης, σχετικά με την εφαρμογή του άρθρου 10
της ΕΣΔΑ και επί στρατιωτικών, Ευρ. Δικ. Δικ. Α απόφαση της 19.12.1994,
VEREINIGUNG DEMOKRATISCHER SOLDATEN OSTERREICHS και GUBI κατά Αυστρίας, και απόφαση της 25.11.1997, Γρηγοριάδης κατά Ελλάδος). Κατ’ ακολουθίαν τούτων, οι προεκτεθείσες διατάξεις των άρθρων 7 παρ. 1 στοιχ. β’ και 9 παρ. 2 εδ. γ’
περ. 4 του Κανονισμού Πειθαρχίας της Ελληνικής Αεροπορίας (π.δ. 178/1977), με
τις οποίες προβλέπεται αντιστοίχως ότι απαγορεύεται στους στρατιωτικούς να
προβαίνουν σε δηλώσεις στον τύπο ή να δημοσιεύουν οτιδήποτε σ’ αυτόν χωρίς
άδεια του Υπουργού Εθνικής ʼμυνας και ότι συνιστά πειθαρχικό παράπτωμα η
χωρίς έγκριση της Υπηρεσίας δημοσίευση οποιασδήποτε γνώμης δια του τύπου ή
άλλου μέσου, είναι ανίσχυρες ως αντικείμενες στις διατάξεις του άρθρου 14
παρ. 1 του Συντάγματος και του άρθρου 10 της ΕΣΔΑ (πρβ. Σ.τ.Ε. 2217/1986,
1802/1986 κ.α.).
6. Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου
Αεροπορίας, με την Φ. 455.1/97/ΕΠ 445861/Σ. 1217/20.10.1995 απόφασή του,
επέβαλε στον εφεσίβλητο, επισμηναγό, την πειθαρχική ποινή της φυλακίσεως 40
ημερών «διότι απέστειλε επιστολή χωρίς την άδεια της Υπηρεσίας στον Ημερήσιο
Τύπο στην οποία στράφηκε κατά της Πολιτικής Ηγεσίας του Τύπου,
χρησιμοποιώντας μάλιστα ανεπίτρεπτες εκφράσεις για Αξ/κό της Π.Α. με
αποτέλεσμα την δημοσίευση της επιστολής αυτής την 15 Σεπτ. ‘ 95 στην
Εφημερίδα «Ελεύθερο Τύπο» και τη δημιουργία δυσμενών σχολίων σε βάρος της
Υπηρεσίας παραβαίνοντας έτσι το άρθρο 7 παράγραφος 1β του Κανονισμού
Πειθαρχίας Π.Α. (Π.Δ. 178/77)». Εφόσον, όμως, η επιβολή της ανωτέρω
πειθαρχικής ποινής στηρίχθηκε σε διάταξη του Κανονισμού Πειθαρχίας της
Ελληνικής Αεροπορίας η οποία, κατά τα προεκτεθέντα, είναι ανίσχυρη ως
αντικείμενη στις διατάξεις του άρθρου 14 παρ. 1 του Συντάγματος και του
άρθρου 10 της ΕΣΔΑ, η πιο πάνω απόφαση του Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου
Αεροπορίας ήταν ακυρωτέα, όπως ορθώς έκρινε και το δικάσαν διοικητικό εφετείο
με την εκκαλούμενη απόφαση, είναι δε απορριπτέα ως αβάσιμα τα περί του
αντιθέτου προβαλλόμενα με την κρινόμενη έφεση ότι η ανωτέρω διάταξη του
Κανονισμού είναι σύμφωνη προς το Σύνταγμα και την ΕΣΔΑ.
Δ ι ά τ α ύ τ α
Απορρίπτει την έφεση.
Η διάσκεψη έγινε στην Αθήνα στις 21 Μαΐου 2002
Ο Πρόεδρος του Γ’ Τμήματος Η Γραμματέας του Γ’ Τμήματος
Γ. Σταυρόπουλος Δ. Μουζάκη
Στεγαστής
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)